Gdy poeta Emerson powiedział: „Chwast jest rośliną, której zalety nie zostały jeszcze odkryte”, musiał mówić o dandelions.
Jest żółty symbolizm i nauka w zachowaniu dandelion. Dedykowane ogrodnicy z kielniami w ręku o ataku na szerokie przestrzenie żółtych grzyw falujących na wietrze, będzie twierdzić, że cnoty mniszka na zawsze pozostanie nieodkryty, ponieważ nie ma żadnych. Zdeterminowani właściciele trawników karczowanie w górę korzenie mniszka z około 300, aby przejść, mruczeć ciemno o oblanie kwiatów maślanych z chwastobójcą zamiast szukać ich virtues.
Admirers wolnych duchów docenić mniszek lekarski jako jednostki w swoim własnym prawem. Akceptują go jako kwiat chwastu, który pozostawia swój ślad na sercu i umyśle, jak również na trawniku. Nawet nazwa „dandelion” jest poetycka. Dandelion pochodzi z francuskiego, „dent de lion”, co oznacza ząb lwa.
Niektórzy uważają, że postrzępione liście mniszka wyglądają jak zęby lwa, stąd nazwa dandelion. Inni uważają, że jego żółte kwiaty bardziej przypominają lwie zęby. Nietrudno wyobrazić sobie płowego lwa siedzącego pośrodku pola mniszków, z grzywą i zębami poplamionymi na żółto od wąchania, jedzenia, dmuchania i tarzania się w mniszkach.
Mniszki mają naukowe drzewo genealogiczne
Drzewo genealogiczne mniszka jest naukowe, jak również francuskie. Mniszek lekarski jest byliną, która kwitnie wiosną i latem w całej strefie umiarkowanej planety Ziemi. Jego korzenie mogą rozciągać się od czterech do pięciu stóp w głąb ziemi, być może nawet tak daleko jak Chiny lub Australia!
Kwiat mniszka lekarskiego jest w rzeczywistości bukiet około 150-200 kwiatów ustawionych w solidnej głowy. Każdy kwiat jest doskonałą jednostką produkującą nasiona. Mówiąc o produkcji, mniszek lekarski produkuje mleczny sok w swoich roślinach, który dostarcza lateksu lub naturalnej gumy. Rosyjski mniszek lekarski zwany Kok-Saghyz daje najlepszą wydajność lateksu ze wszystkich mniszków.
Mniszki lekarskie zachowują się inaczej w nocy niż w dzień. Ich głowy zamykają się mocno, jak tylko słońce zejdzie w dół, co daje rodzaj żółtego symbolizmu do ich zachowania. W ciemne dni, kiedy owady zapylające nie latają, głowy mniszka również pozostają zamknięte. W późniejszym okresie sezonu, gdy kwiaty są zapłodnione, główki chylą się ku ziemi, gdzie leżą chronione do czasu, aż nasiona dojrzeją. Wtedy łodygi kwiatowe stają się wyprostowane, głowy otwierają się ponownie, a spadochrony na nasionach rozszerzają się.
Mniszek lekarski jest podróżnikiem po świecie. Jego nasiona tworzą setki maleńkich spadochronów, które unoszą się na wietrze do lądowania w następnym polu – lub Afryki. Nasiona mniszka lekarskiego podróżowały w sianie używanym do pakowania. Nasiona docierają do obcych krajów na statkach, a po zejściu na ląd przystosowują się do klimatu i gleby, którą napotykają. Nasiona mniszka lekarskiego mogą moczyć się w oceanie przez 28 dni, być przenoszone przez tysiąc mil wzdłuż wybrzeża i nadal kiełkować.
Mniszek lekarski ogarnia rzeczywistość i rozkwita
Mimo realiów życia mniszka lekarskiego, udaje mu się rozkwitać. Jego gorzki smak powoduje krety, króliki i karczowniki owadów, aby go uniknąć. Rozeta liści jest również bardzo gorzka, tak gorzka, że pasące się zwierzęta nie zjadają jej razem z trawą. Nieważne, ile razy zdeterminowany właściciel trawnika wykorzeni mniszka, z powrotem rośnie, chyba że jego korzeń kranowy zostanie wyrwany z głębi zimnej, lepkiej ziemi wiosną.
Łodygi kwiatowe mniszka zatrudniają zasady pustej konstrukcji rurowej. Inżynierowie mówią, że jest to najsilniejszy i najbardziej ekonomiczny materiał, a mniszek lekarski jest żywym dowodem tego stwierdzenia. Nawet najsilniejsze wiatry nie są w stanie odłamać łodygi mniszka lekarskiego. Jego punkt łamania przychodzi, gdy maleńkie, poplamione palce zatrzaskują go z jego łodygi, aby stać się częścią bukietu stołu kuchennego mason-jar dla matki.
Legenda głosi, że Indianie Apache lubią mniszek lekarski tak bardzo do jedzenia, że polują na wsi, aby go znaleźć i wypchać się po brzegi kwiatami mniszka lekarskiego. Kiełki mniszka lekarskiego są używane jako zioło do garnka, jego liście jako sałatka i jego suszone korzenie jako substytut kawy. W wiosenną porę roku od wielu lat starsze panie z wiklinowymi koszykami na ramionach i chętne dzieci z blaszanymi puszkami zbierają kwiaty mniszka, aby zrobić wino z mniszka. Cóż może być lepszego po odpowiednim wydatku cukru, drożdży i czasu niż w gorzki zimowy dzień sączyć złoty smak słońca?
Mniszek lekarski jest odważny i wesoły
Mniszek lekarski jest pewnikiem w tym niepewnym świecie. Możemy być pewni, że będą rosnąć i rozwijać się każdego roku, i wiemy z równą pewnością, że zrobimy wszystko, co w naszej mocy technologicznej, aby zapobiec ich podbojowi naszych trawników i ogrodów. Wiemy też z równą pewnością, że żadne z naszych działań zapobiegawczych nic nie wskórają i wrócą tak samo pewnie jak podatki.
Z drugiej strony, nie sposób nie podziwiać odwagi mniszka lekarskiego. To rzeczywiście, rozwija się na przeciwności i udaje się kiwać swoją wesoło zapominalski głowę na wiosennym wietrze, jego korzenie mocno osadzone w ogrodzie i trawniku, który został doctored z mniszek niszczyciel tylko w zeszłym tygodniu.
To jest niemożliwe, aby pozostać zły na mniszka. To jest zbyt free-spirited, odważny, awanturniczy, zbyt atrakcyjne dla romantycznych w nas. I jest trwały. Ludzie się zmieniają, ale mniszek lekarski nie. W mniszku jest dużo komfortu, nauki i nadziei.
Chwasty: Friend or Foe, Sally Roth, Reader’s Digest, 2002
Down-to-Earth Natural Lawn Care, Dick Raymond, Storey Communications, 1993
.