Layton, największe miasto hrabstwa Davis, położone jest jedenaście mil na południe od Ogden i dwadzieścia trzy mile na północ od Salt Lake City. Od wschodu graniczy z górami Wasatch, a od zachodu z Wielkim Jeziorem Słonym, na obszarze, na którym od czasu do czasu wieją silne wiatry wschodnie.
Mormońscy pionierzy po raz pierwszy zasiedlili obszar Kaysville-Layton. Edward Phillips, JohnH. Green, i William Kay przybyli ze swoimi rodzinami wiosną 1850 roku, a po nich w tym samym roku przybyły inne rodziny. Na współczesnej mapie łatwo zauważyć, że Layton, wyrostek Kaysville, nie był planowanym osiedlem, tak jak wiele mormońskich społeczności.
An 1854 survey nakreślił plan miasta Kaysville, gdzie znajdowało się centrum biznesowe. Do 1882 roku dwa przedsiębiorstwa, Farmers Union i Barton and Sons, prowadziły działalność kilka mil na północ w obszarze, który po raz pierwszy nazwano Kays Creek. Do 1886 roku obszar ten był znany jako Layton, nazwany tak na cześć Christophera Laytona, prominentnego osadnika na tym terenie, i ustanowiono tam oddzielny okręg i urząd pocztowy.
Niezadowolenie mieszkańców Layton z powodu opodatkowania przez Kaysville bez otrzymywania żadnych korzyści osiągnęło punkt kulminacyjny w 1889 roku, kiedy Kaysville rozpoczęło budowę imponującego ratusza. Prowadzone przez Ephraima P. Ellisona Layton rozpoczęło długą batalię prawną o oderwanie się od Kaysville, która kilkakrotnie prowadziła do Sądu Najwyższego Utah, a w końcu do Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych. Pozwy i kontrpozwy zostały ostatecznie rozstrzygnięte w 1902 roku, a Layton stało się obszarem niezamieszkałym. Rozwijająca się wówczas dzielnica biznesowa w Layton obejmowała dwa sklepy ogólnospożywcze, targ mięsny, saloon, handel węglem, kuźnię, zakład fryzjerski, hotel oraz Layton Milling and Elevator Company, która w 1903 roku wysłała więcej mąki niż jakikolwiek inny młyn w Utah. Pierwszy Narodowy Bank Layton, najstarszy lokalny biznes wciąż działający, został założony w 1905 roku.
Z populacją 500 osób, Layton zostało włączone jako miasto trzeciej klasy w 1920 roku. Wzrost pozostawał w stagnacji aż do II wojny światowej. Jednak ekspansja z 646 w 1940 roku do 3,456 dziesięć lat później pozwoliła Layton stać się miastem trzeciej klasy w 1950 roku. Do roku 1985, z liczbą mieszkańców szacowaną na 36 000, Layton wyprzedziło Bountiful jako największe miasto hrabstwa Davis. W 1990 roku liczba ludności miasta wynosiła 41 784.
Layton powiększyło swój obszar z 1,7 mil kwadratowych w 1920 roku. Największymi aneksjami były Laytona w 1957 roku z 3,5 milami kwadratowymi oraz East Layton z dwoma milami kwadratowymi w 1981 roku. Dziś miasto obejmuje 18,48 mil kwadratowych.
Rolnictwo, podstawa wczesnej gospodarki Layton, przyniosło dwie pierwsze rzeczy w Terytorium Utah – pierwszy zbiornik wodny zbudowany przez Eliasa Adamsa w 1852 roku i pierwszą lucernę zebraną przez Christophera Laytona. Wypas wykorzystywał znaczną część marginalnej ziemi, a wczesna sucha uprawa była również udana. Kays Creek dostarczał wodę, a kolejne firmy zajmujące się budową kanałów poprawiały jej skąpe zasoby. Budowa zapory East Canyon Dam and Reservoir ostatecznie zapewniła niezawodne dostawy wody, umożliwiając farmerom z Layton osiągnięcie sukcesu komercyjnego dzięki takim uprawom, jak lucerna, zboże, cebula i ziemniaki. Groch i pomidory były przetwarzane w lokalnych fabrykach konserw, w tym w Layton Canning Company. Produkcja buraków cukrowych wzrosła po ukończeniu Cukrowni Layton w 1915 roku. Wprowadzano na rynek produkty mleczne, a sady na wschodniej ławce produkowały obfite plony owoców. Po II wojnie światowej, kukurydza polowa i produkcja indyków również odniosły sukces; jednak wraz z rosnącym rozrostem przedmieść, niewiele rolnictwa pozostało do dziś.
Budowa Hill Field w 1940 roku na piaskowym grzbiecie na północ wprawiła w ruch koła zmian. Podczas II wojny światowej Hill stał się ważnym centrum dostaw i konserwacji, z towarzyszącym napływem pracowników wojennych i żołnierzy i ich rodzin. Dziś Hill Air Force Base pozostaje bardzo ważna ekonomicznie, nie tylko dla Layton, ale także dla samego stanu.
Wraz ze wzrostem populacji, w Layton wybudowano kilka rządowych projektów mieszkaniowych z czasów wojny. Jeden z nich, Verdeland Park, został rozebrany w latach pięćdziesiątych i ostatecznie stał się przestronnym kompleksem publicznym, który obejmuje Layton HighSchool, oddział Layton Biblioteki Hrabstwa Davis, Muzeum Dziedzictwa, nowe biura miejskie i atrakcyjny park miejski, w tym basen z falami.
Jak w przypadku wielu miast, Layton nie ma już jednej dzielnicy biznesowej w centrum. Małe sklepy i centra handlowe są rozsiane po mieście, a największym z nich jest centrum handloweLayton Hills Mall. Smith’s Food and Drug Center, Inc. z biurami regionalnymi, zakładami produkującymi ciasto i nabiał oraz zautomatyzowanym magazynem dystrybucyjnym jest największym pracodawcą w Layton City.
Choć Mormoni są nadal najliczniejsi, większa różnorodność religijna jest obecnie spotykana w Layton. Wcześni osadnicy byli członkami oryginalnego oddziału Kaysville do roku 1889 i 1895, kiedy to na północy zorganizowano oddzielne oddziały. Obecnie w okolicy Layton znajduje się siedem parafii Świętych w Dniach Ostatnich. Kościół i szkoła St. Jude’s Episcopalchurch zostały założone w Layton w 1885 roku, jednak szkoła została zamknięta w 1896 roku, a kościół w 1916 roku. W 1948 roku został poświęcony kościół katolicki St. Rose of Lima, który jest mocno zakorzeniony w społeczności. Szereg innych wyznań, w tym cztery oddziały Kościoła Baptystów, Pierwsze Zgromadzenie Boże, buddyści, luteranie, Kościół Nazarejczyków i międzywyznaniowy kościół wspólnotowy są również reprezentowane w Layton.
.