Pień współczulny
W organizmie znajdują się dwa pnie współczulne, z których każdy leży po przednio-bocznej stronie kręgosłupa (Ryc. 10-5). Oba rozciągają się od podstawy czaszki do kości ogonowej. Zwoje pni współczulnych nazywane są również zwojami okołokręgowymi, ponieważ leżą obok kręgosłupa. Poniżej dwa pnie łączą się w linii środkowej i kończą się na przedniej powierzchni kości ogonowej jako ganglion impar.
Każdy pień współczulny dzieli ważne anatomiczne relacje z otaczającymi strukturami. W szyi leży pomiędzy osłoną szyjną a mięśniami przedkręgowymi, które pokrywają wyrostki poprzeczne (TP) kręgów szyjnych. W klatce piersiowej znajduje się przed głową żebra, w jamie brzusznej przednio-bocznie w stosunku do trzonów kręgów lędźwiowych, a w miednicy przyśrodkowo w stosunku do przednich otworów krzyżowych (Standring i in., 2008). Jak sugeruje nazwa zwojów łańcucha współczulnego, struktura ta składa się z około 22 zwojów, które są połączone ze sobą tkanką łączną otaczającą włókna wstępujące i zstępujące. Całkowita liczba zwojów nie odpowiada dokładnie liczbie nerwów rdzeniowych, ponieważ niektóre zwoje połączyły się ze sobą. Ta fuzja jest najbardziej widoczna w odcinku szyjnym, gdzie istnieją tylko trzy zwoje szyjne (patrz Pień współczulny szyjny w dalszej części tego rozdziału i Sympatia szyjna w rozdziale 5). Część piersiowa pnia współczulnego obejmuje od 10 do 12 zwojów (w 70% przypadków jest ich 11), w odcinku lędźwiowym występują 4 zwoje (choć liczba ta może się zmieniać), a w odcinku krzyżowym pnia występują 4 lub 5 zwojów. Unia dwóch pni współczulnych tworzy jeden zwoje ogoniaste.
Włókna preganglionowe wychodzą z rdzenia kręgowego w korzeniach brzusznych segmentów rdzenia od T1 do L2 lub L3, aby dotrzeć do neuronów postganglionowych. Dlatego na tych konkretnych poziomach, korzenie brzuszne obejmują zarówno włókna przedzwojowe współczulne, jak i włókna do mięśni szkieletowych (tj. neurony ruchowe alfa i gamma). Włókna preganglionowe są kontynuowane w nerwie rdzeniowym, a przy podziale nerwu rdzeniowego na jego grzbietowe i brzuszne ramiona (odpowiednio tylne i przednie podziały pierwotne), mielinowane włókna preganglionowe wychodzą, tworząc biały (mielina jest białą substancją) ramus communicans, a następnie są kontynuowane w pniu współczulnym. (Istnieje tylko 14 lub 15 białych rami po każdej stronie, ponieważ istnieje tylko 14 lub 15 segmentów rdzenia kręgowego, które dostarczają przedzwojowych włókien współczulnych.)
Układ współczulny unerwia autonomiczne receptory w całym ciele. Ogólnie rzecz biorąc, segmenty rdzenia od T1 do T6 są zaangażowane we współczulne unerwienie autonomicznych efektorów w głowie, szyi, kończynach górnych i klatce piersiowej. Odcinki rdzenia od około T7 do L2 lub L3 unerwiają narządy efektorowe w kończynach dolnych, jamie brzusznej i miednicy. Przypomnijmy, że pień współczulny jest miejscem, w którym dochodzi do powstania synaps pomiędzy włóknami współczulnymi preganglionowymi i postganglionowymi. Ponieważ pień współczulny rozciąga się w kierunku rostralnym, przylegając do kręgów szyjnych, aby osiągnąć podstawę czaszki, oraz w kierunku ogonowym, przylegając do kości krzyżowej, aby osiągnąć kość ogonową, pień ten zapewnia środki, za pomocą których włókna preganglionowe mogą wstępować lub zstępować, aby osiągnąć nerwy rdzeniowe utworzone powyżej lub poniżej poziomów od T1 do L2 lub L3. Włókna preganglionowe mogą przebiegać w różnych kierunkach po przejściu przez białe rami communicantes i wejść do pnia współczulnego.
Włókna autonomiczne unerwiające obwodowe naczynia krwionośne (w tym te w mięśniach szkieletowych i skórze), gruczoły potowe i mięśnie arrector pili mieszków włosowych podróżują w nerwach rdzeniowych, a następnie nerwach obwodowych w celu unerwienia odpowiednich efektorów. Efektory te znajdują się w obszarze dystrybucji każdego z nerwów obwodowych. Po wejściu do pnia współczulnego włókna preganglionowe związane z tymi efektorami wykonują jedną z trzech czynności (ryc. 10-6): wstępują do synapsy z neuronami postganglionowymi w zwojach powyżej T1 (dla nerwów szyjnych); synapsa z neuronami postganglionowymi na poziomie wejścia do pnia (tj, T1 do L2 lub L3 dla tych odpowiednich nerwów); lub zstępują do synapsy z neuronami postganglionowymi w zwojach poniżej L2-3 (dla nerwów lędźwiowych i krzyżowych). Z pnia współczulnego włókna postzwojowe biegną przez szare (są to włókna niemelinowane) rami communicantes (zwykle położone proksymalnie do rami białych), wchodzą do nerwu rdzeniowego w miejscu jego podziału na ramię grzbietowe i brzuszne i dalej do efektorów ANS. Z tego względu ramiona grzbietowe i brzuszne, a następnie powstałe nerwy obwodowe zawierają włókna dośrodkowe czuciowe, neurony ruchowe do mięśni szkieletowych oraz włókna zwojowe współczulne. Korzenie brzuszne segmentów rdzenia od T1 do L2-3 są wyjątkowe, ponieważ zawierają neurony ruchowe do mięśni szkieletowych, a także przedzwojowe włókna współczulne.
.