Zróbmy to od razu: Wielkie filmy opowiadają historie za pomocą dźwięku, ale nigdy byś się o tym nie dowiedział, gdyby nie rodzaj uznania przyznanego mikserom i montażystom, którzy go tworzą. Podczas gdy autorzy zdjęć, tacy jak „Roger” i „Chivo”, stali się rockowymi gwiazdami dzięki swoim obrazom, które ludzie mogą zobaczyć, słuchowi rówieśnicy, tacy jak Gary Rydstrom, Ai-Ling Lee, Julian Slater, Skip Lievsay i Ren Klyce, nie cieszą się takim samym uznaniem – nawet jeśli ich praca odgrywa równie wielką, jeśli nie większą, rolę.
Więc kiedy gubernatorzy Akademii zdecydowali się zmniejszyć liczbę Oscarów przyznawanych za dźwięk o 50 procent, do jednego – łącząc Najlepszy Montaż Dźwięku i Miksowanie w jedną kategorię, Najlepszy Dźwięk – wygląda to jak kolejny afront wobec rzemiosła. Zmiana ta była jednak nieunikniona: Samo rozgraniczenie nie uznawało sposobu, w jaki współczesne filmy tworzą dźwięk.
To nie jest sugerowanie, że miksowanie dźwięku i edycja to ta sama rzecz. Nie są, a każdy z nich ma swoją własną gildię z własnymi nagrodami. Montażyści dźwięku do filmów mają Złote Szpule, które dzielą edycję dźwięku na dyscypliny, w tym Najlepszy Dialog/ADR, Najlepsze Efekty Dźwiękowe/Foley, i Najlepszy Underscore Muzyczny (edytorzy muzyki). Kiedy Cinema Audio Society świętuje najlepsze w mieszaniu, obejmują one produkcję, ponowne nagrywanie, dialog, scoring, ADR i foley miksery.
Jednakże dla Akademii w ogóle, a dziesiątki milionów fanów filmowych, ich uznanie i zrozumienie rzemiosła jest zredukowana do tego, co mogą usłyszeć – co powszechnie określa się jako sound design. To jest tak samo jak projektowanie produkcji; doceniające oko nie rozgranicza wkładu, jak miejsca są ubrane, zestawy są zaprojektowane, skonstruowane i pomalowane, rekwizyty są wybrane, lub jak kolor, tekstura i przestrzeń są używane do opowiedzenia historii.
Dwie kategorie dźwiękowe Akademii są również reliktem epoki przed cyfrowej, która nie uwzględnia ewolucji dźwięku poprodukcyjnego. Dziś edycja dźwięku i miksowanie nakładają się na siebie do tego stopnia, że nawet najbardziej bystry audiofil może mieć problem z rozróżnieniem wkładu każdego z nich. Wiele się zmieniło od czasów, gdy filmy były cięte, łączone i sklejane na płaskich taśmach, a zespół zajmujący się montażem dźwięku nagrywał i tworzył dźwięki, które były montowane w różnych ścieżkach.
„Dunkierka”
Richard King, czterokrotny zdobywca Oscara za montaż dźwięku („Dunkierka”, „Incepcja”, „Mroczny rycerz”, „Pan i władca: The Far Side of the World”), powiedział, że wierzy, iż fuzja była nieunikniona i spóźniona.
„Kiedy zaczynałem w latach 80-tych, pracowaliśmy nad filmem”, powiedział. „Jako redaktor dźwięku, można było usłyszeć tylko jeden dźwięk w tym samym czasie, więc był to całkowicie konceptualny proces projektowania dźwięku sceny lub wydarzenia. Nie słyszałeś swojego dzieła, dopóki nie dotarłeś na scenę. Edycja z dostępem losowym na komputerze zmieniła to wszystko. Teraz wszystkie te ścieżki można również usłyszeć razem i zmiksować w edycji, biorąc proces projektowania kolejny gigantyczny krok naprzód.”
W dawnych czasach, zespół miksujący byłby pierwszym, który wziąłby różne ścieżki i wymyślił, jak się łączą i działają w unisonie; tak już nie jest. Podobnie, rzeczywiste tworzenie dźwięku nie jest już wyłącznie sferą edytora dźwięku.
„Re-recording miksery następnie zrobić wiele edycji i dostosowanie do tej pracy,” powiedział King. „Niektórzy z nich to ludzie, którzy wycinają ścieżki w pierwszej kolejności.”
Często kojarzymy uzyskanie właściwego dźwięku z montażystami dźwięku – zawodzenie syreny policyjnej, lub kruszenie się ziemi – ale dziś równie wiele zasług należy się temu, jak jest on manipulowany i łączony z innymi dźwiękami, co jest domeną miksera re-recordingowego.
Na przykład, w „Naszej planecie” jest dźwięk kruszenia się lodowca. Oglądając to, można by przypuszczać, że same dźwięki były produktem ekipy montującej dźwięk, zbierającej odgłosy z nagrań terenowych, bibliotek dźwiękowych lub foley’ów. Te surowce tam są, ale proces selekcji, tworzenia i manipulacji należy do miksera dźwięku Grahama Wilda, który zajmuje się re-recordingiem. Tutaj opowiada on o tym, jak doświadczamy ogromnego kawałka ziemi rozbijającego się o ocean.
Dokładnie można powiedzieć, że role w pewnym stopniu się rozmyły, ale dokładniej jest powiedzieć, że edycja dźwięku i miksowanie stały się bardziej zunifikowane, współpracując ze sobą w bardziej wyrafinowany sposób. Najlepsi projektanci dźwięku i rzemieślnicy coraz częściej wymagają połączonego zestawu umiejętności i włączają zarówno miksowanie, jak i edycję do swojej pracy na co dzień.
Wszystko to odnosi się również do coraz bardziej rozmytych linii między projektowaniem dźwięku a partyturą, coś, co Akademia próbowała zignorować – ale postęp jest powolny w świecie nagród.
Prawdopodobnie najlepszym uzasadnieniem dla połączenia miksowania dźwięku i edycji są same ostatnie wyniki nagród. W 11 z ostatnich 14 lat, cztery z pięciu nominowanych w kategoriach montażu i miksowania dźwięku (decydowali członkowie oddziału dźwiękowego Akademii) były takie same. Osiem razy w tym okresie głosujący Akademii wybierali ten sam film jako zwycięzcę obu nagród, a kiedy zwycięzcy się różnią, wpadają w absurdalne rozróżnienie: broń (montaż dźwięku) vs. muzyka (miksowanie dźwięku). „Letters from Iwo Jima” vs. „Dreamgirls” w 2006 roku, „Skyfall” i „Zero Dark 30” (remis) vs. „Les Misérables” w 2012 roku oraz „American Sniper” vs. „Whiplash” w 2014 roku. Nie jest to do końca wyrafinowane ujęcie różnicy między miksowaniem dźwięku a montażem. W rzeczywistości jest to redukcyjne rzemiosło, które tylko wzrosło bardziej złożone.
Dodatkowe raportowanie przez Bill Desowitz.