Weller Pottery History
Jednym z pionierów ceramiki artystycznej w Ohio był Samuel Augustus Weller, który stworzył siedemdziesięcioletnie przedsiębiorstwo Weller Pottery. Rozpoczął on swoją działalność w 1872 roku w Fultonham, Ohio, produkując wyroby użytkowe, takie jak kamionkowe słoiki i gliniane doniczki. Jednak w 1882 roku Weller przeniósł swoją małą firmę do Zanesville, Ohio i do 1888 roku zatrudnił 68 garncarzy do produkcji ceramiki artystycznej w fabryce, którą historycy nazywają „pierwszym wydaniem” fabryki Putnam. Jak fabryka wzrosła w wielkości i pracowników (175 aktywnych garncarzy do 1894), Samuel Weller połączył siły z innymi rzemieślnikami, takimi jak William A. Long, Jaques Sicard, i Frederick Hurten Rhead. 
Pomimo niszczycielskiego pożaru w 1895 roku, Weller zwiększał produkcję każdego roku, odbudował fabrykę w Putnam i zbudował drugą garncarnię, w której produkowano tylko naczynia użytkowe. Do 1915 roku Samuel Weller ustanowił Weller Pottery jako największą na świecie firmę produkującą ceramikę artystyczną, której wyroby odzwierciedlały ówczesne ruchy: Arts and Crafts, Art Nouveau, Art Deco i Modernism.
Płodna i szeroko zakrojona działalność Weller Pottery jest trudna do podsumowania. Podczas gdy Weller zatrudniał międzynarodowych artystów, aby wymyślać nowe glazury i wzory w tajemnicy, masowo produkował inne linie, które dobrze konkurowały z firmami takimi jak Roseville, Rookwood, Owens i innymi garncarniami z Ohio.
Lata 20-te były trudnym okresem dla Weller Pottery, która przekształciła się z firmy jednoosobowej (tj. Samuel Weller) w korporację. Trzecia fabryka została dodana do firmy w 1924 roku, gdzie artysta John Lessel stworzył kilka nowych linii ceramiki, zanim Samuel Weller zmarł w 1925 roku. Siostrzeniec Wellera, Harry Weller został prezesem firmy, która przeszła kolejny cios od niszczącego pożaru w nowej, trzeciej fabryce w 1927 roku.
Weller Pottery zwrócił się coraz bardziej do produkcji komercyjnej i produkcji płytek i więcej przedmiotów użytkowych, takich jak kufle do piwa (dostępne tylko po uchyleniu prohibicji). W połowie lat 30-tych zamknięto również pierwszą i drugą fabrykę, a pod kierownictwem kilku różnych prezesów firmy, w trzeciej garncarni produkowano naczynia kuchenne i niedrogie wyroby ozdobne. Niestety, w 1948 roku Weller Pottery została całkowicie zamknięta.
Znaki firmowe Weller Pottery
Identyfikacja wszystkich znaków firmowych Weller Pottery, jak również kolejność, w jakiej znaki były używane, nie jest prostym zadaniem dla badaczy i kolekcjonerów ceramiki artystycznej. Być może liczni artyści na przestrzeni lat, w połączeniu z masowym zatrudnianiem garncarzy i uszkodzeniem pieców przez pożar, są przynajmniej częściowo odpowiedzialni za niespójności widoczne na wazach Wellera. 
Na przykład, Weller Aurelian można znaleźć z okrągłym znakiem towarowym lub ręcznie nacinanym znakiem. Jest to uważane przez wielu kolekcjonerów ceramiki Weller, że ręcznie nacinany znak był używany przed 1900 i okrągły znak towarowy pieczęć była używana po 1900.
Podobnie, kolekcjonerzy będą Weller Eocean wazony z różnych znaków towarowych. Eocean można znaleźć zarówno z okrągłym Weller stemplem lub ręcznie nacięty znak towarowy. Powszechnie uważa się, że ręka nacięty znak towarowy był używany przed 1900 i okrągły znak towarowy pieczęć była używana po 1900. Weller używał również różnych nazw dla kolekcjonerskiej linii Eocean. Można znaleźć wazony Eocean oznaczone jako Eosian Weller, oraz Eocean Rose.
Wazony z linii Louwelsa mają podobne odmiany w znakach towarowych. Weller Louwelsa można znaleźć z ręcznie inkrustowanym znakiem Wellera lub z okrągłym znakiem pieczęci. Znak towarowy w postaci półkolistej pieczęci był używany na wazach Louwelsa od 1896 roku do początku lat 1900.
Ogólnie od 1896 roku do końca pierwszej dekady lat 1900, większość Weller Pottery była oznaczona półkolistą pieczęcią, która zawierała nazwę linii na górze (w półkolu) z prostym „Weller” poniżej. Około 1910 roku standardowe logo Weller zostało zmienione na znak firmowy w kształcie podwójnego okręgu, z wzorem wokół górnej części okręgu i Weller w dolnej części okręgu. To logo było używane w liniach takich jak Louwelsa, Art Nouveau, Floretta i Etna. 
Pomiędzy późnymi latami 1900 a 1925 było również używane logo pieczęci WELLER w postaci drukowanych liter. Co najmniej dwa rozmiary tego stempla z literami drukowanymi WELLER można znaleźć na wazach Wellera z tego okresu.
Inne popularne znaki Wellera z lat dwudziestych XX wieku to stemple z półkillem i stemple z pełnym atramentem. Znak pełnokilowy był używany na wazach z połowy lat dwudziestych, podczas gdy znak półkilowy był używany na ceramice Wellera z końca lat dwudziestych.
Później, w latach 20. i 30. XX wieku, do oznaczania ceramiki Wellera używano etykiet. Etykiety mają różne wzory, od okrągłych papierowych, przez tuszowe stemple, po czarną i srebrną folię. Niektóre z etykiet były wstępnie nadrukowane z nazwą firmy i linii, i miał miejsca na dole dla numeru akcji i ceny. Linie takie jak Coppertone, Flemish, Hudson, Sabrinian i Silvertone są najbardziej znane z takich papierowych etykiet „wypełniających cenę”.
Oprócz etykiet, słowa „Weller” i „Weller Pottery” były ręcznie nacinane na garnkach od 1927 do 1933 roku. Garnki wykonane po 1935 roku można było znaleźć z napisem in-mold „Weller Pottery Since 1872” na spodzie, jak również z podpisami artystów. 
Weller Pottery Artists and Patterns
Pierwszym głównym artystą w Weller Pottery był William A. Long, który stworzył Weller Louwelsa w 1895 roku. Linia Louwelsa została zaprojektowana, aby konkurować z glazurą standardową Rookwood i Roseville Rozane. Przezroczysta glazura standardowa okazała się dość popularna i została użyta również do mahoniowej linii Aurelian, chociaż glazura Aurelian była nakładana za pomocą pędzla.
W początkach 1900 roku rozwój linii i wzorów glazury Weller Pottery był prowadzony przez międzynarodowych artystów. Francuz Jaques Sicard i jego asystent Henri Gellie pracowali w tajemnicy przez dwa lata, aby wynaleźć linię Sicard glazurowaną z metalicznym połyskiem. Pobyt Sicarda w Wellerze był krótki, ponieważ wyjechał on do Francji w 1907 roku, ale Weller zachował duże zapasy cennej linii Sicard na długo po tym. W międzyczasie, urodzony w Anglii Frederick Hurten Rhead dołączył do Wellera od połowy 1903 do 1904 roku, aby stworzyć cztery nowe linie: Jap Birdimal, Weller Faience, L’Art Nouveau oraz Third Line Dickens Ware. Począwszy od motywów orientalnych i dziewcząt Gejszy do wysokiego połysku glazury i innego, bardziej opłacalne Dickens ware, Rhead przyniósł kreatywności i innowacji do firmy.
Inni uznani artyści obejmują Frank Ferrell, Dorothy Anglii Laughead i Rudolph Lorber. Lorber, który urodził się i studiował w Austrii, był odpowiedzialny za projektowanie nowych linii od 1905 do lat 30-tych, i był odpowiedzialny za linie Flemish, Forest, Ivory, Knifewood, Muskota i Roma, wśród wielu innych. Ostatnim artystą godnym uwagi był Niemiec John Lessell, który został dyrektorem artystycznym Wellera w 1920 roku i stworzył takie linie jak Chengtu, LaSa, Lamar i Marengo. Lessell, wraz ze swoim asystentem Artem Wagnerem, podnosili poziom kreatywności i umiejętności garncarskich aż do 1925 roku, w którym to roku zmarł założyciel firmy Samuel Weller.