Allopurinol

Co to jest allopurinol?

Allopurinol (nazwy handlowe Allohexal, Allosig, Progout, Zyloprim) jest lekiem stosowanym w leczeniu podagry, która jest rodzajem zapalenia stawów spowodowanym gromadzeniem się kryształów kwasu moczowego w stawach. Komórki normalnie wytwarzają kwas moczowy. W podagrze organizm nie wypłukuje go wystarczająco szybko.

Allopurinol działa poprzez zmniejszenie ilości kwasu moczowego wytwarzanego przez komórki. Pomaga to zapobiegać tworzeniu się kryształów kwasu moczowego w stawach, a tym samym pomaga zapobiegać obrzękom i bólom stawów.

Oprócz leczenia podagry, allopurinol jest stosowany w leczeniu niektórych rodzajów kamieni nerkowych. Jest on również stosowany u pacjentów otrzymujących chemioterapię nowotworów w celu zapobiegania wysokiemu poziomowi kwasu moczowego, gdy kwas jest uwalniany z umierających komórek nowotworowych.

Jakich korzyści można się spodziewać po leczeniu?

Allopurinol przyjmuje się długoterminowo w celu zapobiegania atakom podagry. Leczenie pomaga również zapobiegać trwałemu uszkodzeniu stawów. Nie leczy on bólu ani stanu zapalnego występującego podczas „ataku” podagry i zazwyczaj nie rozpoczyna się go podczas nagłego ataku.

Allopurinol nie działa od razu. Zmniejszenie poziomu kwasu moczowego może potrwać kilka tygodni, więc ataki podagry mogą utrzymywać się przez pewien czas.

Czasami rozpoczęcie stosowania allopurynolu lub zwiększenie dawki może rzeczywiście spowodować atak podagry. Nie oznacza to, że lek nie działa, więc należy go nadal przyjmować podczas takich ataków wraz z innymi lekami, które lekarz może zalecić w celu opanowania bólu.

Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia ataku podagry, leki takie jak kolchicyna lub leki przeciwzapalne mogą być zalecane przed rozpoczęciem stosowania allopurynolu lub w tym samym czasie. Lekarz poinformuje pacjenta o sposobie przyjmowania tych leków.

Co się stanie, jeśli wystąpi atak podagry?

Allopurinol nie jest lekiem przeciwbólowym. Należy kontynuować przyjmowanie allopurynolu podczas ataku, ale lekarz zaleci również leki do leczenia bólu i stanu zapalnego. Mogą one obejmować paracetamol, kolchicynę, leki przeciwzapalne, takie jak naproksen (Naprosyn), ibuprofen (Brufen/Nurofen), indometacynę (Indocid) lub steroidy, takie jak prednizolon.

Dobrym pomysłem jest zaplanowanie z lekarzem, co zrobić, jeśli wystąpi atak podagry i mieć leki kontrolujące objawy gotowe do użycia w razie potrzeby. Ważne jest również, aby poinformować lekarza, jeśli stan utrzymuje się lub pogarsza.

Jak przyjmuje się allopurynol?

Allopurynol przyjmuje się doustnie w postaci tabletek. Zazwyczaj przyjmuje się go raz dziennie.

Powinien być przyjmowany po jedzeniu, aby zmniejszyć rozstrój żołądka. Należy go również popijać dużą ilością wody.

Aby uzyskać największe korzyści, allopurynol należy przyjmować regularnie. Aby ułatwić zapamiętanie, należy przyjmować go o tej samej porze każdego dnia.

Jeśli pacjent zapomni przyjąć dawkę, nie ma potrzeby podwajania dawki w następnym zaplanowanym czasie przyjmowania.

Jakie jest dawkowanie?

Tabletki są dostępne w dawkach 100 mg lub 300 mg. Leczenie należy rozpocząć od małej dawki, zwiększając ją z czasem do 100-300 mg na dobę. W niektórych przypadkach konieczne są wyższe dawki (do 900 mg na dobę). Jeśli pacjent ma problemy z nerkami, może być konieczne zmniejszenie dawki. Dawka jest modyfikowana w zależności od poziomu kwasu moczowego we krwi.

Czy inne leki mogą być przyjmowane z allopurinolem?

Allopurinol może być przyjmowany w połączeniu z innymi lekami na zapalenie stawów, w tym:

• lekami steroidowymi, takimi jak prednizolon lub zastrzyki kortyzonu do stawu
• lekami przeciwzapalnymi (NLPZ), takimi jak naproksen (Naprosyn) lub ibuprofen (Brufen/Nurofen)
• kolchicyną (Colgout)
• lekami przeciwbólowymi, takimi jak paracetamol.

Jak długo kontynuuje się leczenie?

Leczenie allopurynolem może być kontynuowane w nieskończoność, tak długo jak jest ono skuteczne i tak długo jak nie występują poważne działania niepożądane.

Jeśli przerwiesz leczenie allopurynolem, istnieje duże ryzyko, że podagra może się pogorszyć. Bardzo ważne jest, aby nie przerywać leczenia, jeśli nie zaleci tego lekarz lub jeśli nie wystąpią działania niepożądane.

Czy istnieją działania niepożądane?

Większość osób nie doświadcza działań niepożądanych związanych ze stosowaniem allopurynolu. Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent jest zaniepokojony jakimikolwiek możliwymi działaniami niepożądanymi.

Jeśli wystąpią działania niepożądane, zmniejszenie dawki może je zminimalizować tak, że można kontynuować przyjmowanie leku. Lekarz poinformuje o wszelkich zmianach dawki, które są konieczne.

Najczęstsze możliwe działania niepożądane

• Najczęstsze działania niepożądane to nudności lub wymioty. Można je zmniejszyć, jedząc mało i często. Jeśli pacjent jest chory, należy pić dużo płynów.

Mniej powszechne lub rzadkie możliwe działania niepożądane

Istnieją pewne rzadkie, ale potencjalnie poważne działania niepożądane związane ze stosowaniem allopurynolu.

• Problemy skórne: Allopurinol może powodować wysypkę lub łuszczenie się skóry. Bardzo rzadko może wystąpić ciężka wysypka skórna i owrzodzenie jamy ustnej. W przypadku wystąpienia któregokolwiek z nich należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
• Zmęczenie: Może wystąpić senność. Jeśli lek powoduje uczucie senności, należy unikać prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.
• Wątroba: Allopurynol może powodować zapalenie wątroby. Badania krwi mogą to wykryć, jeśli wystąpi. W przypadku wystąpienia problemów może być konieczne zmniejszenie dawki allopurynolu lub jego odstawienie. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli zauważysz zażółcenie skóry i (lub) białek oczu.
• Inne: Może wystąpić ból głowy, zawroty głowy, zaburzenia smaku, wysokie ciśnienie krwi, ogólnie złe samopoczucie i wypadanie włosów.

Długotrwałe działania niepożądane

Allopurinol może być przyjmowany przez długi czas w celu zarządzania podagrą. Wydaje się, że nie występują długoterminowe działania niepożądane.

Allopurinol nie wpływa na zdolność danej osoby do posiadania dzieci w perspektywie długoterminowej. Patrz także Środki ostrożności.

Jakie środki ostrożności są konieczne?

Badania krwi

• W ciągu pierwszych kilku miesięcy leczenia może być konieczne wykonanie badań krwi w zależności od tego, jakie inne leki przyjmujesz i w zależności od innych problemów zdrowotnych. Poziom kwasu moczowego we krwi będzie sprawdzany, aby upewnić się, że lek działa.
• Ważne jest, aby regularnie odwiedzać lekarza ogólnego (GP), ponieważ odgrywa on ważną rolę w monitorowaniu stanu pacjenta.

Stosowanie z innymi lekami

• Allopurinol może wchodzić w interakcje z innymi lekami. Należy powiedzieć lekarzowi (w tym lekarzowi pierwszego kontaktu, reumatologowi i innym) o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta lub o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Dotyczy to również leków wydawanych bez recepty lub leków ziołowych/naturopatycznych. Należy również wspomnieć o swoim leczeniu podczas wizyty u innych pracowników służby zdrowia.
• Allopurinol zwiększa stężenie we krwi leków zmniejszających odporność, takich jak azatiopryna (Imuran) i merkaptopuryna (Puri Nethol). Przyjmowanie allopurynolu z którymkolwiek z tych leków może być bardzo niebezpieczne. Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent przyjmuje lub zaleca się przyjmowanie któregokolwiek z tych leków. Jeśli którykolwiek z tych leków jest przyjmowany z allopurynolem, należy bardzo dokładnie zweryfikować jego dawkę.
• Inne leki, które mogą zaburzać działanie allopurynolu to: warfaryna, ampicylina, amoksycylina, tiazydowe leki moczopędne i sulfinpyrazon.
• Aspiryna może być bezpiecznie stosowana w małych dawkach przyjmowanych w celu zapobiegania zawałowi serca i udarowi mózgu. Należy unikać przyjmowania aspiryny we wszystkich innych okolicznościach, ponieważ w większych dawkach może ona zwiększać stężenie kwasu moczowego.
• Allopurinol może być bezpiecznie przyjmowany z lekami przeciwzapalnymi (NLPZ) pod warunkiem, że czynność nerek jest prawidłowa.
• Zwykły lek przeciwbólowy paracetamol i leki złożone takie jak Panadeine i Panadeine Forte mogą być stosowane podczas przyjmowania allopurynolu pod warunkiem, że przyjmuje się je zgodnie z zaleceniami.

Stosowanie z alkoholem

• Alkohol może wywołać atak podagry. Podczas przyjmowania allopurynolu należy ograniczyć spożycie alkoholu do bezpiecznej ilości, 1 do 2 standardowych drinków, kilka razy w tygodniu.
• Oprócz alkoholu, inne rzeczy, które mogą wywołać ostry atak podagry obejmują odwodnienie, leki moczopędne (tabletki z płynami) i przerwanie leczenia allopurynolem.

Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią

• Skutki stosowania allopurynolu podczas ciąży nie zostały dobrze zbadane, dlatego nie jest jasne, czy powoduje on wady wrodzone.
• Podagra u kobiet w wieku rozrodczym jest rzadka.
• Jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje mieć dziecko, powinna omówić to z lekarzem przed rozpoczęciem stosowania tego leku.
• Allopurinol może być przyjmowany podczas karmienia piersią.

Jak przechowywać allopurinol

• Przechowywać allopurinol w chłodnym, suchym miejscu, z dala od bezpośredniego ciepła i światła.
• Przechowywać wszystkie leki w miejscu niedostępnym dla dzieci.

Ważne rzeczy do zapamiętania

• Po przepisaniu allopurynolu bardzo ważne jest, aby nie przerywać jego stosowania, chyba że zaleci to lekarz lub wystąpią działania niepożądane. Jeśli leczenie allopurynolem zostanie przerwane, istnieje duże ryzyko, że podagra może się pogorszyć.
• Powinno się kontynuować jego przyjmowanie, nawet jeśli nie występują objawy.
• Powinno się również kontynuować jego przyjmowanie podczas ataku podagry.

Niniejsza informacja została przygotowana przez Australijskie Stowarzyszenie Reumatologiczne (ARA), aby pomóc pacjentowi zrozumieć lek, który został mu przepisany. Należy je uważnie przeczytać i omówić z lekarzem. Informacje zawarte w tym arkuszu zostały uzyskane z różnych źródeł i zostały zweryfikowane przez ARA. Są one przeznaczone jako pomoc edukacyjna i nie obejmują wszystkich możliwych zastosowań, działań, środków ostrożności, skutków ubocznych lub interakcji wymienionych leków. Informacje te nie są przeznaczone do udzielania porad medycznych dotyczących indywidualnych problemów ani do indywidualnej oceny ryzyka i korzyści wynikających z przyjmowania danego leku. Mogą być powielane w całości, ale nie mogą być zmieniane bez zgody ARA. Publikacja NHMRC: How to present the evidence for consumers: preparation of consumer publications (2000) posłużyła jako przewodnik przy opracowywaniu niniejszej publikacji.