James C. Crow kwam in 1838 naar Kentucky en ging aan de slag als distilleerder voor Oscar Pepper. Hij bracht het grootste deel van zijn carrière door als distilleerder voor Pepper en werkte slechts een paar maanden bij andere distilleerderijen. Crow veranderde de manier waarop Bourbon werd gemaakt doordat hij wetenschappelijke principes op het proces toepaste – hij hield het Ph-gehalte, het soortelijk gewicht en de temperatuur bij. Belangrijker nog, hij schreef zijn onderzoek op zodat hij kon bepalen wat de beste whisky maakte. Hij vond het “sour mash” proces niet uit, maar hij begreep het wel en hoe het het beste te gebruiken. Zijn whisky werd bekend als “Old Crow” en werd de Bourbon aan de hand waarvan alle andere Bourbons werden beoordeeld. Henry Clay nam vaten Old Crow mee naar Washington D.C. om andere politici te vermaken en om “de raderen van de regering te smeren”. Het merk bleef in handen van Oscar Pepper nadat Crow in 1856 was overleden. Crow had een distilleerder opgeleid die het volgens zijn methode bleef maken, maar omdat Crow een grootboek met zijn aantekeningen had bijgehouden, konden anderen de methode ook lang na zijn dood in gebruik houden.
Oscar Pepper overleed in 1867. Het merk werd verkocht aan de firma Gaines, Berry and Co., die besloten een nieuwe distilleerderij te bouwen om de whisky te maken. De junior partner, de “Company” in deze firma was E.H. Taylor, Jr. Taylor werd naar Europa gestuurd om in Engeland, Schotland, Ierland, Duitsland, Frankrijk, Italië en Spanje de beste methoden van distilleren te leren. Toen hij thuiskwam, paste de firma deze kennis toe om de Hermitage Distillery te bouwen voor het maken van Old Crow Whiskeys. De firma registreerde het handelsmerk in Mida’s Criteria en registreerde er zelfs het Hermitage handelsmerk bij met de vermelding dat zij “The Makers of Old Crow” waren.
Taylor was de marketingman en begin 1870 hielp Taylor de firma Paris en Allen, die Old Crow in New York distribueerden, een handje door een fles 21 jaar oude Old Crow, gemaakt door Crow zelf, naar hen op te sturen. Het werd onderdeel van een uitdaging ten huize van Generaal Butler. Een Congreslid uit Pennsylvania had opgeschept dat hij een 21 jaar oude rogge had die beter was dan elke Bourbon ooit gemaakt. De twee whisky’s gingen de strijd aan met Generaal Butler en zijn vrienden als juryleden en de Old Crow Bourbon won de uitdaging. Later dat jaar verliet Taylor de firma om zijn eigen distilleerderij op te richten bij O.F.C.
Old Crow bleef de meest gezochte whisky in de 19e eeuw. Paris en Allen waren de belangrijkste distributeurs van het merk en verkochten ook een Old Crow rye die in de Hermitage distilleerderij werd gemaakt. Door het verbod werd de distilleerderij gesloten, maar het merk was een van de paradepaardjes van National Distillers als medicinale whisky. National Distillers verkreeg het handelsmerk tijdens de Drooglegging en heropende de distilleerderij na de opheffing. Het bleef een van hun paradepaardjes tot ze in 1987 door American Brands werden gekocht.
American Brands was ook eigenaar van Jim Beam. Old Crow was de grootste concurrent van Jim Beam, dus in de handen van American Brands werd de whisky die in Old Crow ging inferieur aan de whisky die National Distillers in de fles had gedaan. Om eerlijk te zijn tegen American Brands, had National al geknoeid met het recept van Old Crow Bourbon door te proberen het goedkoper te produceren. American Brands gebruikte die verandering in het smaakprofiel gewoon om het nog verder te veranderen door er een drie jaar oud product van te maken. Old Crow’s reputatie was op de bodem van de afgrond en is sinds die tijd weinig gestegen.
Old Crow is een merk met een rijk erfgoed. Zelfs tot in de 20e eeuw, na de afschaffing van de Drooglegging, genoot het een reputatie als een premium Bourbon. Het is een merk dat zijn plaats in de geschiedenis moet heroveren met een premium versie. Een zes- of achtjarige versie, Bottled-in-Bond, zou een passend product zijn om het erfgoed van dit merk in herinnering te brengen.
Foto’s met dank aan Rosemary Miller