Thabo Sefolosha mówi prawdę o rasie, rasizmie i brutalności policji

Historia Thabo Sefoloshy dotyczy czegoś więcej niż tylko koszykówki.

Gwardzista Atlanta Hawks jest synem ojca z RPA i matki Szwajcarki, którzy nie zostali zaakceptowani w żadnym z krajów po zaślubinach w latach 80-tych. Sefolosha wdał się w bójki podczas dorastania w Szwajcarii z dziećmi, które miały problem z jego mieszanym rasowym makijażem. A rano 18 kwietnia 2015 roku, pierwszy szwajcarski gracz NBA został aresztowany przez policjantów, którzy złamali mu prawą kość piszczelową poza klubem nocnym w Nowym Jorku.

Sefolosha, 32, grał dla Hawks, Oklahoma City Thunder i Chicago Bulls podczas swojej 11-letniej kariery w NBA. We wtorek, 6-foot-7, 220-pounder nie skupiał się tylko na grze w kosza, ponieważ mówił o tym, jak rasizm wpłynął na jego rodzinę, jego bolesnej walce z nowojorską policją, Colinie Kaepernicku, Dannym Ferry i innych kwestiach społecznych w Ameryce podczas wywiadu z The Undefeated.

Czy możesz krótko opowiedzieć historię swojej matki i ojca i przez co przeszli?

Moja mama jest Szwajcarką, urodzoną i wychowaną w Szwajcarii. Przeprowadziła się do RPA z ówczesnym mężem. Mieli razem dziecko, rozwiedli się. Potem moja mama została w RPA przez jakiś czas i poznała mojego tatę. Wtedy w RPA – mój tata był czarnym, moja mama była biała – z apartheidem nie mogli być razem i w ogóle.

Przeszli przez wiele. Mój tata został aresztowany, i po prostu wszystko, co można pomyśleć o apartheidzie. Oni to przeżywali. Mój tata pochodził z township w RPA. Podróżujący muzyk, a potem moja mama zaszła w ciążę z moim starszym bratem. I w tamtym czasie zdecydowali, że wychowywanie mieszanego dziecka w tym środowisku nie było zdrowe. To nie było dobre. Przenieśli się z powrotem do Szwajcarii.

Jakie były niektóre z większych koszmarów, które napotkali będąc mieszaną parą w RPA w tamtym czasie?

To było bardzo różne dla obojga z nich. Dla mojej mamy, prawdopodobnie ciężko było być tą 'uprzywilejowaną’ w pewien sposób i widzieć rzeczy, których nigdy nie widziała w Szwajcarii. Po prostu rasizm jako sposób funkcjonowania społeczeństwa. Po prostu separacja i wszystko inne. Po pewnym czasie naprawdę dotarło do niej, że to było po prostu zbyt szalone, wiesz? To było zbyt wiele.

I dla mojego taty naprawdę to było nie być wolnym, aby zrobić to, co chciał. Chcesz się umawiać z białą dziewczyną i nie być za to przestępcą. Poszedłeś do więzienia za to. Sąsiad dzwoniący na policję i mówiący: „Hej, w tym domu jest czarny facet, przyjedźcie po niego, bo jest w tej okolicy”. To było prawdopodobnie bardzo trudne. Oboje chcieli, aby ten związek działał i zdecydowali się wyjechać do Szwajcarii.

Coś, co pamiętasz w szczególności o tym, przez co przeszli twoi rodzice, gdy byłeś młody?

Urodziłem się w Szwajcarii. Pamiętam czas spędzony w Szwajcarii. To było na początku do połowy lat 80-tych, że przenieśli się z powrotem do Szwajcarii. Dla mnie dorastanie, mój tata był jednym z pierwszych czarnych facetów, że był w Szwajcarii. Wiesz, jest wiele dzieci z drugiego pokolenia, mieszanych i w ogóle. Ale wtedy to była rzadkość. Mój tata był czarny człowiek z dredami, muzyk, przynosząc kilka osób z Południowej Afryki, aby zrobić muzykę.

Jakim muzykiem był twój ojciec?

Grał na bębnach, saksofonie i śpiewał. Miał zespół w RPA, który był bardzo popularny. Nagrywali piosenki dla Virgin Records i jeździli w trasy koncertowe. Przyjechali do Stanów Zjednoczonych na tournée i tak dalej. Tak więc, on naprawdę interesował się muzyką, a ludzie patrzyli na niego jak na kosmitę. Na początku nie mówił po francusku, kiedy przeprowadzili się do Szwajcarii. To był ciężki okres. To było trudne dla niego, to było trudne dla mojej mamy i rzeczy dla rodziny przez wiele lat.

Czy pamiętasz jak twoja mama była traktowana?

Powróciła do domu, w którym się wychowała, kiedy wróciła do Szwajcarii. Sąsiedzi i ludzie patrzyli na nią w stylu: 'Co ty robisz? Co to za typ życia, który dla siebie wybierasz?”. Nie obchodziło jej to. Chciała być z moim tatą i to właśnie postanowiła zrobić.

Jak doświadczenie twoich rodziców cię ukształtowało?

Wszystko, przez co ludzie przechodzą jako dzieci, jako nastolatkowie, wszystko kształtuje cię na wiele różnych sposobów. Próbuję przyłożyć do tego palec i powiedzieć, 'To jest to, co sprawiło, że jestem tym, kim jestem dzisiaj’. Ale to wszystko zdecydowanie mnie ukształtowało. Rzeczy, przez które przeszedłem, ze szkołą, bycie jednym z pierwszych, lub jedynym czarnym facetem, w całej mojej szkole i tego typu rzeczy, wszystko to cię kształtuje.

Czy dokuczano ci w ogóle jako dziecku?

Tak, tylko trochę. Ponownie, rasizm jest głupotą. Więc jeśli jesteś jedynym czarnym facetem, jesteś celem w pewien sposób. Byłem trochę wyższy niż wielu z nich, więc robili mniej tuż przed moją twarzą. Słyszysz rzeczy. Rozumiesz rzeczy i na pewno nie jesteś z nich zadowolony. Przez wiele lat wdawałem się w bójki, kiedy byłem młody.

Co pamiętasz ze swojego przyjazdu do Ameryki i jakie było Twoje marzenie, kiedy zostałeś wybrany z 13 ogólnym wyborem podczas draftu NBA 2006 w Nowym Jorku?

Po raz pierwszy przyjechałem do USA na miesiąc przed draftem. I USA było po prostu, 'Wow,’ do mnie. Podróżowałem z miejsca na miejsce i pierwszą rzeczą, która mnie uderzyła, był rozmiar rzeczy, budynków, samochodów, ludzi. To jest to, co pamiętam z Ameryki.

A potem, kiedy przeniosłem się do Chicago, rzeczą, którą naprawdę znalazłem interesujące jest, jak ludzie żyją oddzielne życia. Czarni ludzie po jednej stronie. Biali po jednej stronie. Latynosi po jednej stronie. I ledwo się mieszali. Więc pomyślałem, że to coś innego.

Czy to cię oszołomiło, że Chicago i Ameryka były takie?

Trochę, ponieważ kiedy słyszysz o Ameryce, a nigdy nie byłeś w Ameryce, znasz dumę z bycia, 'Krajem wolnym…’ Wszyscy się kochają i to i tamto. Cały rasizm należy do przeszłości. Więc, zaczynasz żyć tutaj i zrozumieć trochę dynamiki rzeczy, tak, to było zaskakujące.

Jak drastycznie różne było bycie w Oklahoma City z Thunder? Tam też jest segregacja …

Dla mnie, czułem się bardziej segregowany w Chicago niż w Oklahoma City. Miałem tam bardzo dobrego przyjaciela, który grał w Europie. Znałem mieszaną parę również w Oklahoma City. Ludzie nie rozmawiają tam zbyt wiele o świecie i tym podobnych rzeczach. Masz różne spojrzenia na świat. Ale poza tym, ludzie są naprawdę mili. Nie mam nic złego do powiedzenia o Oklahoma City. Ludzie są naprawdę mili.

To małe miejsce. Spotkaliśmy kilku ludzi, którzy byli wspaniali, o dobrym sercu. I, wiesz, do dziś mamy ich za przyjaciół. Ale każde miejsce ma swoje dobre i złe strony. Czytałem potem różne rzeczy o Tulsa i tym podobnych. Wiem, że historia jest tam dość głęboka i nie wszystko jest dobre. Ale kiedy ja tam byłem, czułem się dobrze. To było dobre miejsce do założenia rodziny pod wieloma względami.

Czy kiedykolwiek poszłaś do Muzeum Czarnej Wall Street?

Nie poszłam. I żałuję, że tego nie zrobiłem, więc właśnie o tych rzeczach czytałem potem, tak.

Co sądzisz o historii o zamieszkach rasowych w Tulsie?

Szaleństwo. Jeśli się w to wszystko zagłębisz, to jest to szalone… Oglądałem trochę tego 13-go, dokument i tego typu rzeczy. To wszystko idzie w parze, i jest najbardziej sfałszowane, wiesz? Historia, którą opowiadają ci w szkole i to wszystko, to prawie propaganda w pewnym sensie. To jest jak, 'Zapominamy o tym … Nie mówcie o tym’. Jesteśmy „krajem wolnym” i to i tamto. I, wiele z tego jest prawie kłamstwem dla mnie.

Jak dużo myślisz o tej nocy w Nowym Jorku, kiedy miałeś swój incydent z NYPD?

To często wraca. Albo w rozmowie, albo po prostu o tym myślę. To nie jest coś, o czym przyjemnie jest myśleć.

Czy masz jakieś koszmary lub bóle psychiczne, które wciąż się pojawiają?

Nie koszmary. Ale na pewno jest wiele myśli, które się pojawiają. I, może od czasu do czasu, po prostu patrzę wstecz, mam jakieś żale. Całej tej sytuacji. Wciąż do dziś czuję moją kostkę. Jestem jak, 'Wszystko to na nic.’

Czy jest coś, co chciałbyś, abyś zrobił inaczej? Coś, przez co wciąż jesteś oszołomiony tym, co zrobili?

Tak, wciąż jestem oszołomiony tym, co zrobili. To było nieodpowiednie. To nie była policja po prostu wykonująca swoją pracę. To był jeden facet wykorzystujący przewagę, bo ma odznakę. Czuje, że jest na szczycie świata, a ty musisz go słuchać. Nie chodziło o przestrzeganie prawa, nic z tych rzeczy. To był ktoś, kto tworzył własne prawo i mówił ci, co masz robić. To jest złe. Wszystko to było bardzo złe. I już wcześniej odpowiedziałem na to pytanie. Jeśli jest coś, co zrobiłbym inaczej, niestety tak.

I, uważam, że to jest złe. Muszę powiedzieć, że nie zrobiłem nic złego. A ja, stając w obronie siebie i wskazując, że jesteście policją, nie jesteście ponad prawem, nie powinniście traktować ludzi w ten sposób. Przeze mnie mówiąc to dostał mnie pobity i złamali mi nogę, więc … To źle, że muszę o tym myśleć i powiedzieć, 'Aww, powinienem był zrobić coś inaczej.’

Walczyłeś z tym i wygrałeś sprawę sądową przeciwko tobie. Prawdopodobnie mogłeś pójść i wykonać jakieś prace społeczne i to mogło się skończyć wcześniej. Dlaczego z tym walczyłeś?

To w ogóle nie było dobre uczucie. Nie zrobiłem nic złego tamtego dnia. I dla mnie, aby powiedzieć, 'To niczyja wina. Zapomnijmy o tym, co zrobiłeś jednego dnia.’ Dlaczego muszę odrabiać jeden dzień prac społecznych, skoro nie zrobiłem nic złego? Mam złamaną nogę. A oni chcą wszystko zamieść pod dywan i powiedzieć: 'Nic się nie stało.’ W ogóle nie czułem się z tym komfortowo i zdecydowałem, że zdecydowanie chcę pójść dalej i spróbować, aby ktoś był odpowiedzialny za to, co się stało.

Jakie jest największe zwycięstwo, jakie kiedykolwiek odniosłeś w sporcie?

Dojście do Finałów. To jest to. Albo nawet bycie wybranym. Właściwie tak, bycie wybranym.

Czy wygranie tej sprawy przeciwko tobie przez NYPD było większym zwycięstwem?

Nie sądzę, żeby to było porównywalne. Są sporty, a potem jest życie. To było zwycięstwo. Ale, wiesz co? Nadal jestem smutny z powodu tej całej sytuacji. Więc, to nie było zwycięstwo, to było otwarcie oczu. To nie jest coś, co świętowałem z szampanem, 'Woo, woo!’

Mam to z drogi, jestem szczęśliwy z tego powodu. Ale to nadal pozostawił zły smak w moich ustach. I, prawdziwe zwycięstwo jest mieć ludzi , którzy są odpowiedzialni są naprawdę pociągnięci do odpowiedzialności dla tego, ponieważ widzę wzór. I to jest tak duży problem, który widzę. O całej brutalności policji i tym wszystkim. Nie ma odpowiedzialności za to.

Co jest najnowsze w twoim cywilnym pozwie przeciwko NYPD?

Zaczęliśmy cywilny pozew przeciwko policji indywidualnie. Zobaczymy, co z tego wyniknie, ale myślę, że dobrze jest bronić tego, w co się wierzy. I to jest to, co chciałem zrobić i jeszcze raz. Chciałabym, żeby była odpowiedzialność ze strony policji.

Co twoim zdaniem powinno się stać z tymi policjantami?

Cóż, jeśli mnie pytasz, myślę, że ktoś, kto będzie myślał, że jest ponad prawem i ma odznakę i broń, może być – i był – śmiertelny dla niektórych ludzi w straszny sposób. Albo przejdźcie przez szkolenie, lepsze szkolenie, albo niektórzy ludzie, którzy robią takie rzeczy, nie powinni być policjantami. To zbyt duża odpowiedzialność być w takiej sytuacji, i myślę, że to może nie jest przeznaczone dla wszystkich.

Czy pamiętasz swoje emocje, kiedy przyszedł wyrok uniewinniający cię?

Poczułem ulgę. Wcześniej przechodziłem przez wiele spraw związanych z moim powrotem po kontuzji. Musiałem walczyć, aby wrócić najlepiej jak potrafiłem. Nie miałem całego lata na treningi. To był przedsezon. Ten sezon wymagał treningów i ćwiczeń, gier przedsezonowych i wszystkiego, co było w mojej głowie. W tym samym czasie musiałem sobie radzić z tym, co działo się w Nowym Jorku. Było wiele bezsennych nocy w tym czasie.

Kto był twoim największym wsparciem?

Moja rodzina, żona, mama, tata, bracia i siostry. Wszyscy starali się być blisko i po prostu utrzymywać pozytywne nastawienie. Ale przez niektóre rzeczy przechodzisz sam. Więc, wszystkie rozmowy i wszystko było dobre. Ale tak naprawdę czułem się, jakbym był tylko ja i Alex Spiro przechodzący przez system.

Jakiego rodzaju wsparcia udzielili ci Hawks?

Wspaniałego wsparcia. Kultura jest wspaniała. Wes, GM, był wspaniały. Od samego początku wierzyli w to co mówiłem i wiedzieli, że nie zrobiłem nic złego. I powiedzieli: „OK, cokolwiek potrzebujesz, cokolwiek chcesz, żebyśmy zrobili…” Kiedy szedłem na próbę, mieli ze mną dwóch trenerów, żebym mógł dalej trenować, oderwać myśli od rzeczy. Byli doskonali, jeśli chodzi o samo wspieranie mnie przez całą rzecz.

Gdybyś był Amerykaninem, czy byłoby to inaczej relacjonowane przez media? Czy zwrócono by na to większą uwagę? Będąc graczem NBA, pomyślałbyś, że byłaby to ważna historia?

Może. Nie wiem. Myślę, że to piętno odcisnęło się również na sportowcach, często będąc po nocnym klubie. Przez długi czas nie mogliśmy przedstawić naszej strony historii. Więc w umysłach wielu ludzi było coś takiego, 'Och, odchodzi kolejny zawodnik z klubu i to i tamto. Pewnie dostał to, na co zasłużył’. Kiedy już opowiedzieliśmy naszą historię, czułem, że w umysłach wielu ludzi było to jak, 'Och, OK, to naprawdę się stało. Oh, OK, może źle to zgłosiliśmy.’

Jaka jest twoja kartoteka? Ile razy byłeś wcześniej aresztowany? Nigdy.

Ile razy miałeś DUI …

Nigdy. Nic z tych rzeczy.

Więc czy myślisz, że ponieważ jesteś czarnym sportowcem, być może nie daje ci się korzyści z wątpliwości?

Tak, myślę, że na wiele sposobów. Z dobrego powodu, ludzie widzą policję jako tych dobrych ludzi, wiesz. Więc kiedy coś takiego się dzieje – nawet w wielu przypadkach, kiedy ludzie zostają pobici, umierają lub cokolwiek innego – myślą, że może dostali to, na co zasłużyli. Nawet ten facet w Oklahomie, może był złym facetem. Posłuchał policji. Co więcej mógł zrobić? Więc kiedy idziesz przeciwko policji, dostajesz ich wersję historii, a zawsze są dwie strony każdej historii, wiesz. I teraz, bardziej niż kiedykolwiek, ludzie zaczynają zdawać sobie z tego sprawę.

Czy śledziłeś każdy incydent pomiędzy Afroamerykaninem a policją po twoim incydencie?

W Cincinnati, coś się stało przed procesem, a nawet podczas procesu. Po procesie zwracałem dużo większą uwagę. Kiedy coś słyszę, w pewien sposób przyciąga mnie ta informacja i staram się zrozumieć, co się stało. To jest po prostu zła sytuacja i to się ciągle dzieje. It keeps happening.

You would think, after a while like, 'OK, let’s find a solution that’s a resolution.’ Pociągnięcie ludzi do odpowiedzialności to pierwszy krok. Wszyscy mówią o szkoleniu, szkoleniu, szkoleniu i myślę, że możesz szkolić ludzi tak bardzo, jak chcesz. Ale jeśli po szkoleniu pozwolisz im robić, co chcą, nie chcę powiedzieć, że jest to bezcelowe. To dobry początek, ale, wiesz.

Czy jest jakaś przemoc policji wobec Afroamerykanów, która wydarzyła się po tobie, która wyróżniała się dla ciebie?

Jestem wciąż wstrząśnięty przez Erica Garnera. To jest ten, który jest szalony. I ten, w którym facet biegnie, a policja strzela mu w plecy, a potem okłada go paralizatorem, to było gdzieś na południu lub coś w tym stylu. Charlotte, ta niedawna w Charlotte też. Tak, to było tak wiele.

Kiedy San Francisco 49ers quarterback Colin Kaepernick wyszedł i zaprotestował hymn narodowy nad brutalności policji wobec ludzi koloru, co myślisz?

To bardzo dobrze. I wiesz, każdy powinien mieć prawo czuć się tak, jak chce, przede wszystkim, i mówić swoje zdanie. To wspaniale, że on jest w stanie. Wiem, że spotkało go za to wiele głosów sprzeciwu i wiele osób, które go popierają. Jestem zdecydowanie kimś, kto wspiera.

Nie zrobiłem tego samego. Nie zamierzam robić nic podczas hymnu ani nic w tym stylu, ale myślę, że on to robi i utrzymuje to w rozmowie, będąc kimś, kto ma dużo uwagi mediów. Myślę, że to świetna rzecz.

Dlaczego zdecydowałeś się nie protestować The Star-Spangled Banner?

Może dlatego, że nie jestem Amerykaninem. Chcę być pełen szacunku dla wielu Amerykanów, o których wiem, że są wspaniałymi ludźmi. I wolałbym raczej odbyć taką rozmowę, usiąść i porozmawiać o tym, co widzę jako problem i co chciałbym zmienić, zamiast robić z tego coś publicznego.

Poprawcie mnie, jeśli się mylę. Czy były prezydent Hawks ds. koszykówki Danny Ferry podpisał z Tobą kontrakt? Co sądzisz o jego sytuacji w Atlancie?

Tak, jest zła. To nie ma sensu… Dla mnie to głupota. To ludzie myślący, że są ponad innymi ludźmi bez powodu. Nie rozumiem nawet jak ktoś, kto grał w NBA, 80, 90 procent NBA to czarni, może mówić takie rzeczy, jak, kim jesteś? Why?

Did you ever get a chance to talk to him about it?

No. Because happened after I signed and as soon as the comments came out, he got put off the team so … To me, especially in a city like Atlanta, I just don’t understand it, people thinking this way. Dla mnie jest to naprawdę trudne do zrozumienia.

Gdzie mieszkasz poza sezonem?

Szwajcaria.

Więc, kiedy przejdziesz na emeryturę, prawdopodobnie wrócisz do Szwajcarii?

Prawdopodobnie.

Czy chcesz być obywatelem amerykańskim? Czy zostaniesz obywatelem amerykańskim?

Nie.

Dom to dom. Jest wiele rzeczy, które podobają mi się w Ameryce. Mam dwie córki, które wychowały się w amerykańskich szkołach i w ogóle. Więc, kiedy już skończę…

Czy twoje córki mają amerykańskie paszporty?

Jedna ma. Tak. Jedna urodziła się w Chicago. Jest kilka dobrych rzeczy do wzięcia z Ameryki, a są też inne, które chciałbym zobaczyć. Chciałbym, żeby moje dzieci zobaczyły coś innego, więc chcę wrócić i pozwolić im spędzić lata licealne w Szwajcarii. Więc nie, niekoniecznie chcę być obywatelem amerykańskim, wiesz. Jestem Szwajcarem, jestem Południowoafrykańczykiem.

Jak długo jeszcze chcesz grać?

Może pięć lat.

Jak się czuje twoje ciało? Jak twoje ciało zareagowało na złamanie nogi, inne kontuzje i czy ma to na ciebie wpływ na co dzień?

Tak, ma. Czuję moją kostkę. Codziennie jestem leczony na moją kostkę. Po prostu, aby upewnić się, że przy tak wielu meczach w tak krótkim czasie. Czuję moją kostkę, więc ona tam jest. To jest po prostu coś, co należy do moich codziennych spraw. I, co naprawdę mam nadzieję, że to nie będzie przeszkadzać mi więcej, kiedy skończę grać, i mam nadzieję, że moje życie po tym.

Jak zakochałeś się w koszykówce? Oczywiście, piłka nożna i narciarstwo są dość popularne w Szwajcarii.

Dobre pytanie. Tak naprawdę nie wiem. Myślę, że to było z lat streetballu. Grając w streetball z moim bratem w Szwajcarii. Wokół Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie, myślę, że wielu ludzi w Europie, całe pokolenie, gracze, wiesz, Tony Parker i Pau Gasol, były w pewnym sensie napędzane z Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie w 1992 roku. Widząc koszykówkę tak blisko, gwiazdy NBA tak blisko, i mówiąc, 'Wow, człowieku, to jest fajny sport.’

, oni byli fajnymi chłopakami. A dla mnie koszykówka zawsze była jak piękny sport. W ten sposób odkryłem koszykówkę i zakochałem się w niej.

Więc jaka jest teraz twoja miłość do koszykówki?

Taka sama jak wtedy, gdy byłem młody. Uwielbiam grać. Czuję, że mam wielkie szczęście. Każda szansa, by stanąć na parkiecie NBA, to marzenie od kiedy miałem 10 lat. Dziś żyję tym marzeniem i robię to już od 10 lat w NBA. Więc to błogosławieństwo.

Czy jesteś dumny z tego, że jesteś pierwszym Szwajcarem w NBA, a jeśli tak, to dlaczego?

Bardzo dumny. Mój ojczym powiedział mi, że może być wielu, którzy przyjdą po tobie i będzie kilku lepszych. Ale nikt nie może odebrać ci tego, że byłeś pierwszy. Być może otworzyłem drzwi dla wielu szwajcarskich graczy, aby nawet uwierzyli, że jest to możliwe.

Kto był Twoim ulubionym koszykarzem dorastającym?

Michael Jordan. Kiedy byłem młody w Szwajcarii, trudno było znaleźć mecze. Nie było ich w telewizji. Nie było YouTube. Nie było NBA League Pass, nic z tych rzeczy. Mieliśmy kilku trenerów, którzy mogliby nagrać grę i oglądalibyśmy ją 10 razy.

Wciąż pamiętam, że miałem grę Kobe kontra Iverson. To było w Philly, a ja oglądałem ten mecz chyba z 20 razy. Oglądałeś mecz, a potem wchodziłeś na boisko napompowany i próbowałeś naśladować każdy ruch i wszystko.

Skąd więc wiedziałeś co robić? Jak stać się lepszym? Jak się doskonalić? Czy był jakiś trener? Czy był tam ktoś …

To było bardzo różne dla mnie. Dlatego mówię, że jestem dumny z bycia pierwszym, który wyszedł ze Szwajcarii, ponieważ nie dorastałem w rodzinie sportowców. Nie uprawiano żadnych sportów. Mój tata był muzykiem. Moja mama jest malarką. Nikt tak naprawdę nie uprawiał sportu.

Więc, to byłem ja i mój brat, wiesz. Miałem wielkie szczęście, że miałem starszego brata. Graliśmy razem w piłkę nożną. Przerzuciliśmy się w tym samym czasie na koszykówkę, więc poprawił mnie po prostu grając 1 na 1, 2 na 2 i 3 na 3.

Nie było żadnych ćwiczeń. Nie było trenerów obok nas, którzy mówiliby: 'Oh, powinieneś zrobić to, powinieneś zrobić tamto …’ Byliśmy też częścią drużyn. Więc, wiesz, wielu trenerów, których mieliśmy było dobrymi trenerami i próbowali nas mentorować, ale to nie było jak, wiesz, ćwiczyliśmy codzienne strzały i to i tamto.

Jak myślisz, czego ktoś może się nauczyć z twojej historii z punktu widzenia koszykówki, a także poza boiskiem?

Po stronie koszykówki jestem silnym zwolennikiem tego, że myśli stają się rzeczami. I nigdy nie przestałem myśleć, że jest to możliwe dla mnie, aby zrobić to do NBA. Wielu ludzi mówiło mi: 'Musisz przestać marzyć. To jest tylko marzenie. Musisz zacząć inną drogę. To się nigdy nie uda. Ale w mojej głowie nigdy nie przestałem myśleć, że to jest możliwe. Pojechałem do Francji. Pojechałem do Włoch. To było to, że chciałem grać w NBA. Kiedy wierzysz w siebie i codziennie wykonujesz właściwe ruchy, a dobre rzeczy się wydarzą. Naprawdę w to wierzę.

Off the court, co mam nadzieję, że ludzie mogą wziąć z tego, co przeszedłem jest to, że nie umieszczaj osądu zbyt wcześnie, gdy słyszysz ten facet zrobił to, ten facet zrobił tamto, ponieważ istnieje wiele stron historii, a ja myślę, że jestem dobrym dowodem na to. Na początku miałem wiele komentarzy. Ludzie słyszeli różne rzeczy i mówili, 'Och, wiesz, kolejny koszykarz został aresztowany’, nie wiedząc co się stało. I myślę, że musisz być ostrożny, bo to jest problem w Ameryce. Ludzie muszą patrzeć na ciebie z otwartym umysłem. Policja nie zawsze robi dobrze, a dobre chłopaki w historii.

.