Wojna Powhatan, (1622-44), nieustające walki pomiędzy konfederacją Indian Powhatan a wczesnymi osadnikami angielskimi w części nadbrzeżnej Wirginii i południowego Marylandu. Konflikt zakończył się zniszczeniem indiańskiej potęgi. Angielscy koloniści, którzy osiedlili się w Jamestown (1607) byli początkowo silnie zmotywowani potrzebą posiadania rodzimej kukurydzy, aby utrzymać pokój z Powhatanami, którzy zamieszkiwali ponad 100 okolicznych wiosek. Nacisk na współpracę został wzmocniony przez wysiłki wodza Powhatanów Powhatana i jego córki Pocahontas.
Do czasu śmierci Powhatana (1618), osadnicy odkryli wysoce dochodową uprawę tytoniu i coraz bardziej wciskali się na terytorium Indian w poszukiwaniu nowych, bogatych ziem do uprawy. W oporze przeciwko temu wtargnięciu nowy wódz konfederacji, Opechancanough, starszy brat Powhatana, w 1622 roku poprowadził swoich ludzi do nagłego ataku na kolonistów na całym obszarze, masakrując 347 z łącznej liczby około 1200 osób. Przerwane działania wojenne trwały przez 14 lat; niełatwy spokój został zakłócony w 1644 roku ostatecznym powstaniem Indian, w którym zginęło 500 białych. Zdeterminowana opozycja brytyjska, wspomagana przez schrystianizowanych Indian, złamała w tym samym roku potęgę walczącej konfederacji, a Opechancanough został zabity.
.