A standard (standard pomiaru, standard laboratoryjny, standard kalibracji, standard odniesienia; etalon) jest systemem, instrumentem, artefaktem, urządzeniem lub materiałem, który jest używany jako określona podstawa do dokonywania pomiarów ilościowych. Wartość i niepewność standardu określają granicę pomiarów, które mogą być wykonane: laboratorium nigdy nie może mieć lepszej precyzji lub dokładności niż jego standardy. Wzorce pomiarowe są zazwyczaj stosowane w laboratoriach kalibracyjnych. Przedmioty o podobnym zastosowaniu w warsztacie produkcyjnym są zwykle traktowane przez program wzorcowania jako przyrządy poziomu roboczego
. Wzorzec pierwotny. Przyjęty jako posiadający najwyższe właściwości metrologiczne i którego wartość jest akceptowana bez odniesienia do innych wzorców tej samej wielkości. Przykłady: punkt potrójny ogniwa wodnego i wzorzec częstotliwości wiązki cezu.
Wzorzec transferowy. Przyrząd stosowany do przenoszenia wartości wielkości pomiarowej (łącznie z towarzyszącą jej niepewnością) z wyższego poziomu na niższy poziom wzorca. Norma drugorzędna. Standardy o najwyższym poziomie dokładności w danym laboratorium, zwykle używane tylko do kalibracji standardów roboczych. Nazywany również standardem odniesienia. Standard roboczy. Wzorzec, który jest używany do rutynowej kalibracji IM&TE. Wzorce najwyższego rzędu, znajdujące się w krajowych i międzynarodowych laboratoriach metrologicznych, są realizacjami lub odwzorowaniami jednostek układu SI. Zobacz też: wzorzec kalibracyjny
.