PMC

Dear Sir,

Lithopedion jest bardzo rzadkim schorzeniem i odnosi się do ciąży pozamacicznej, która rozwija się do śmierci płodu i zwapnienia. Większość pacjentów jest bezobjawowa, a rozpoznanie stawiane jest przypadkowo w badaniach obrazowych.

Prezentujemy przypadek 80-letniej kobiety, która zgłosiła się z dolegliwościami bólowymi prawego biodra po upadku z wysokości. Badanie radiologiczne miednicy wykazało złamanie szyjki kości udowej prawej i przypadkowo uwidoczniło dużą zwapniałą masę brzuszno-miedniczną. Radiogram jamy brzusznej w projekcji AP ujawnił dużą nieregularną zwapnioną masę o niejednorodnej gęstości i strukturach kostnych. Tomografia komputerowa jamy brzusznej i miednicy (CT) ujawniła zmumifikowany płód, przedstawiając bardzo szczegółowo anatomię płodu. Zwapniała masa pozostawała w bliskim kontakcie z narządami jamy brzusznej, wykazując przyleganie do ściany pęcherza moczowego. Miała wymiary 19 × 17 × 10 cm, długość kości udowej wynosiła 6,7 cm, a szacowany wiek ciążowy wynosił 34-35 tygodni.

Z uwagi na zaawansowany wiek pacjentki oraz fakt, że była ona bezobjawowa, zdecydowano, że zwapniony płód należy pozostawić na miejscu i nie będzie zalecana dalsza operacja. Następnie przeprowadzono całkowitą artroplastykę prawego biodra.

Lithopedion, od greckich słów lithos (kamień) i paedion (dziecko), jest terminem używanym do opisania brzusznej ciąży pozamacicznej, w której płód obumiera, ale nie może być ponownie wchłonięty przez ciało matki. Martwy płód zostaje zatrzymany w jamie brzusznej, tworząc wokół siebie wapienną skorupę. Jest to bardzo rzadki stan i występuje tylko w 0,0054% wszystkich ciąż. Ten rzadki stan został po raz pierwszy opisany w X wieku, a w literaturze medycznej odnotowano jedynie około 330 przypadków.

Lithopedion opisywano u kobiet w wieku od 23 do 100 lat, przy czym dwie trzecie z nich miało ponad 40 lat. Okres zatrzymania płodu wynosił od 4 do 60 lat. W tym przypadku dokładny okres retencji nie jest znany, ale należy sądzić, że mógł wynosić co najmniej 40 lat.

Większość przypadków pozostaje bezobjawowa i stanowi przypadkowe znaleziska w badaniach obrazowych, chirurgii lub nekropsji. Radiogram jamy brzusznej jest przydatny do sugerowania lub potwierdzenia rozpoznania. Tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny są w stanie postawić ostateczną diagnozę i umożliwiają dalszą charakterystykę masy, pomagają w diagnostyce zrostów, określają zajęcie sąsiednich struktur i szacują wiek ciążowy płodu poprzez pomiar długości kości udowej.

W tym przypadku klinicznym tomografia komputerowa pozwoliła nam potwierdzić diagnozę, zapewniając wyraźną wizualizację anatomii płodu, rozmiaru i szacowanego wieku ciążowego. Wykazała również przyleganie zwapniałego płodu do ściany pęcherza moczowego.

Leczenie tych pacjentów powinno być zindywidualizowane, z uwzględnieniem wieku pacjenta, chorób współistniejących, objawów i wyników badań obrazowych, takich jak wielkość, lokalizacja i ewentualne przyleganie do sąsiednich struktur. Konieczna jest ocena stosunku ryzyka do korzyści wynikających z zastosowania podejścia operacyjnego w tych przypadkach. W tym konkretnym przypadku uznano, że ryzyko wycięcia przewyższa korzyści, więc litopedion pozostawiono na miejscu.

Litopedion jest obecnie naprawdę rzadki, ze względu na coraz łatwiejszy dostęp do opieki medycznej i prenatalnej, z możliwością wczesnego rozpoznania i leczenia patologii. Ten przypadek odzwierciedla niepewną opiekę medyczną w narażonych populacjach.

.