Pan Rockwell w końcu osiągnął formalne uznanie jako artysta dzięki wystawie 50 swoich obrazów olejnych w Galerii Bernarda Danenberga na Madison Avenue w 1968 roku, która przyciągnęła tłumy.
Ale nawet najsurowsi krytycy pana Rockwella nie winili jego skrupulatnego rzemiosła lub jego oka do szczegółów. Kiedy zdecydował się zilustrować psa, poszedł do lokalnego schroniska dla psów, gdzie, jak powiedział, więźniowie dostali lanie od życia i mieli charakter. W pobliżu Hannibal, Mo., gdzie przygotowywał się do zilustrowania specjalnych wydań „Tomka Sawyera” i „Huckleberry Finna”, zamienił swoje spodnie i 4 dolary na parę zniszczonych przez pogodę – a więc „autentycznych” – spodni noszonych przez farmera, który orał pole. Pan Rockwell był zawsze drobiazgowy, jeśli chodzi o takie szczegóły.
Jak zauważył pan Hurd, pan Rockwell czasami pracował z fotografii, pozując swoim modelom na tyle długo, by uchwycić ich na kamerze. Ale przez pierwsze 25 lat swojej kariery korzystał wyłącznie z żywych modeli, głównie przyjaciół i sąsiadów. Bez widocznej hiperboli powiedział kiedyś, że przeprowadził się do Nowej Anglii – do Arlington, Vt.., w 1940 roku, a następnie w 1953 roku do Stockbridge, malowniczej wioski w Berkshires, która równie dobrze mogłaby być zaprojektowana przez samego pana Rockwella – ponieważ bezczelni mieszkańcy Nowej Anglii byli najlepszymi modelami dla idei, które chciał przedstawić.
Postery reprodukowane przez miliony
Kilku sąsiadów pojawiało się wielokrotnie na jego ilustracjach, a modelowanie dla wysokiego, szczupłego celebryty w ich otoczeniu stało się czymś w rodzaju chałupnictwa w okolicach Arlington i Stockbridge. Willie Gillis, wyimaginowany żołnierz, którego postępy pan Rockwell zarejestrował poprzez podstawowe szkolenie do służby w Indiach, był w rzeczywistości pracownikiem tartaku w Vermont.
Inni przyjaciele i znajomi pojawili się na plakatach „Cztery wolności”, które pojawiły się najpierw na okładce Post i zostały powielone w milionach przez Biuro Informacji Wojennej, które rozprowadziło je po całym kraju. Inną słynną okładką magazynu pana Rockwella z czasów II wojny światowej była „Rosie the Riveter”, zgarbiona pracownica wojska w kombinezonie, która pojawiła się na okładce Post z maja 1943 roku. Od razu stała się ona synonimem obrony domu. Model dla tego plakatu, jednak, nie był ani sąsiadem ani przyjacielem, ale Michała Anioła „Isaiah.”
Mr Rockwell urodził się w Nowym Jorku w dniu 3 lutego 1894 roku, starszy z dwóch synów. Jego ojciec, J. Waring Rockwell, zarządzał nowojorskim biurem filadelfijskiej firmy tekstylnej. Kiedy Norman miał 10 lat, rodzina przeniosła się do Mamaroneck w stanie Nowy Jork. Podczas nastolatków, studiował przez prawie dwa lata w Art Students’ League na Manhattanie, ale zrezygnował, aby rozpocząć karierę.
W wieku 17 lat rysował ilustracje dla kilku publikacji należących do Conde Nast, a cztery lata później zdobył swoją pierwszą okładkę Saturday Evening Post przedstawiającą rozczochranego chłopca pchającego wózek dziecięcy obok wyśmiewających się przyjaciół, którzy byli przystosowani do gry w baseball. Wkrótce potem dochody pana Rockwella przekroczyły 40 000 dolarów rocznie i podobno nigdy nie spadły poniżej tej kwoty, nawet w czasach kryzysu.
.