Mark Clark, w pełnym brzmieniu Mark Wayne Clark, (ur. 1 maja 1896, Madison Barracks, N.Y, USA – zm. 17 kwietnia 1984, Charleston, S.C.), oficer armii amerykańskiej podczas II wojny światowej, który dowodził siłami alianckimi (1943-44) podczas udanej kampanii włoskiej przeciwko mocarstwom Osi.
A absolwent (1917) Akademii Wojskowej USA w West Point, N.Y., Clark służył za granicą w I wojnie światowej. Jeszcze w tym samym roku, jako zastępca naczelnego dowódcy generała Dwighta D. Eisenhowera, wykonywał delikatne i wymagające zadania w związku z inwazją aliantów w Afryce Północnej, w tym dramatyczną podróż łodzią podwodną do Algierii na tajne spotkanie z francuskimi oficerami.
Obowiązki Clarka znacznie się powiększyły, gdy został mianowany dowódcą amerykańskiej 5 Armii, która przeprowadziła wielki desant pod Salerno (wrzesień 1943), mający na celu wyrwanie włoskiego półwyspu spod kontroli Osi. W tym samym miesiącu Clark otrzymał kapitulację włoskiej floty i rządu marszałka Pietro Badoglio; jego marsz na Rzym (4 czerwca 1944) oznaczał upadek pierwszej stolicy wroga. W grudniu został mianowany dowódcą 15 Grupy Armii i ostatecznie otrzymał kapitulację upartych sił niemieckich na północy Włoch 2 maja 1945 r. Po zakończeniu działań wojennych w Europie Clark objął dowództwo nad wojskami amerykańskimi w Austrii, po czym powrócił do kraju, aby dowodzić 6 Armią, a później siłami polowymi armii. W maju 1952 roku, podczas wojny koreańskiej, otrzymał dowództwo nad wszystkimi oddziałami ONZ w Korei, sprawując tę funkcję do czasu podpisania zawieszenia broni (lipiec 1953); w tym samym roku przeszedł na emeryturę z armii. W latach 1954-1966 Clark pełnił funkcję prezydenta The Citadel, uczelni wojskowej w Charleston w stanie S.C. Napisał książkę Calculated Risk (1950). Napisał Calculated Risk (1950), relację z doświadczeń II wojny światowej, i From the Danube to the Yalu (1954), jego spojrzenie na wojnę koreańską.
.