Privacy & Cookies
Ta strona używa plików cookie. Kontynuując, wyrażasz zgodę na ich użycie. Dowiedz się więcej, w tym jak kontrolować pliki cookie.
Kiedy Aurora z Once Upon a Screen ogłosiła, że będzie ponownie organizować swój Hispanic Heritage Blogathon, nie mogłam się oprzeć napisaniu o moim ulubionym hiszpańskim filmie: También la lluvia, wyreżyserowanym przez Icíara Bollaína i wydanym w 2010 roku. Odkąd wzięłam udział w ostatniej edycji blogathonu z moim wpisem na temat Sarity Montiel w Vera Cruz, stałam się o wiele bardziej zaznajomiona z hiszpańskim kinem, ponieważ w zeszłym roku uczęszczałam na zajęcia na ten temat na uniwersytecie. Mogę z całą pewnością stwierdzić, że jest to obecnie jedno z moich ulubionych kin narodowych. W maju ubiegłego roku pojechałam nawet do Hiszpanii. Piękny kraj!
Kiedy myśli się o hiszpańskim kinie, nazwisko, które wszyscy najbardziej znamy, to Pedro Almodóvar. Tak wielki jak on, jest jednak o wiele więcej do odkrycia w świecie hiszpańskiego kina. Zanim obejrzałam También la lluvia po raz pierwszy, nie wiedziałam, czego się spodziewać, ponieważ nigdy wcześniej nie słyszałam o tym filmie. To była sytuacja typu „poczekam i zobaczę”. I cóż, jak już mówiłam wcześniej, stał się moim ulubionym hiszpańskim filmem.
Film jest hiszpańską produkcją, ale rozgrywa się w Boliwii. Ekipa filmowa z Hiszpanii przybyła do miasta Cochabamba, aby nakręcić film o Krzysztofie Kolumbie. Reżyserowi, Christopherowi (Gael García Bernal), i producentowi wykonawczemu, Costa (Luis Tosar), towarzyszy Maria (Cassandra Ciangherotti), która kręci dokument o filmie. Miasto, w którym postanowili kręcić zdjęcia, boryka się z poważnym problemem: rząd uniemożliwia mieszkańcom swobodny dostęp do wody i żąda od nich płacenia pieniędzy, których nie mają, aby mieć dostęp do tego życiodajnego zasobu. Nieuchronnie zaczynają się manifestacje przeciwko rządowi, które stają się coraz bardziej gwałtowne. Miasto szybko staje się niebezpiecznym miejscem dla ekipy filmowej, a zdjęcia stają się coraz trudniejsze, zwłaszcza, że jeden z aktorów, Daniel (Juan Carlos Aduviri) jest jednym z głównych przywódców tych manifestacji.
***
Jednym z głównych powodów, dla których ten film jest moim ulubionym filmem hiszpańskim, jest to, że dzięki niemu odkryłem Gaela Garcíę Bernala, który moim zdaniem jest naprawdę utalentowanym aktorem. Ludzie mogą być bardziej zaznajomieni z meksykańskim aktorem z jego ról w Y Tu Mamá También (I twoja matka też) lub Diarios de motocicleta (Dzienniki motocyklowe), ale También la lluvia jest jednym z tych, których nie można przegapić. A ja mam do opowiedzenia ciekawą anegdotę związaną z tym aktorem: Jedna z dobrych przyjaciółek mojej mamy jest filmowcem z Wenezueli i zna Gaela całkiem dobrze, bo spotkała go kilka razy na jakimś kubańskim festiwalu filmowym, jego i Diego Lunę (jego współtwórcę w Y Tu Mamá También). I, podobno, nawet z nim tańczyła! :O :O Ale powiedziała mi, że jeśli kiedykolwiek wróci na ten festiwal, powinnam z nią przyjechać, żeby mogła mnie mu przedstawić (mając nadzieję, że tam będzie). Czy to nie byłoby niesamowite 😀
Ciekawe jest to, że w filmie ponownie spotykają się zarówno aktorzy z Hiszpanii, jak i z Ameryki Południowej. Ale film prezentuje wiele interesujących kontrastów, a te znajdują odzwierciedlenie nie tylko w obsadzie, ale także w samej historii. Mamy do czynienia z dwiema problematycznymi sytuacjami: z jednej strony ekipa filmowa z ograniczonym budżetem, która ma nadzieję ukończyć film, a z drugiej strony ludność, która walczy o swoje prawo do dostępu do wody. Jeśli dla niektórych bohaterów ukończenie filmu jest ważniejsze niż ich własne bezpieczeństwo z powodu przemocy w mieście lub ważniejsze niż sam problem powodujący tę przemoc, film pokazuje nam jednak, że można zmienić się na lepsze, gdy sytuacja staje się krytyczna.
W przypadku problemu dotyczącego wody, film pokazuje nam, że czasami to właśnie najbardziej anodowe rzeczy mogą wywołać zamieszki. Kanadyjczyk taki jak ja nigdy nie pomyślałby o ograniczonym dostępie do wody, ponieważ Kanada jest krajem o największych zasobach czystej wody na świecie, ale w tym małym mieście w Boliwii, koszt wody uświadamia nam, że ten naturalny zasób jest tak samo cenny jak diament, a nawet bardziej. Jest niezbędny i konieczny. Ten aspekt filmu został, nawiasem mówiąc, oparty na prawdziwych wydarzeniach.
Gdy po raz pierwszy zobaczyłem film, jest strzał w kierunku początku podczas napisów początkowych, które sprawiły, że zdałem sobie sprawę, że to będzie wielki film. Wprowadzenie (scena castingu, przed napisami początkowymi) powiedziało mi, że będzie interesujący narracyjnie, ale to precyzyjne ujęcie powiedziało mi, że tak będzie również wizualnie. Widzimy helikopter wiozący wielki krzyż, który będzie użyty w filmie o Krzysztofie Kolumbie. Helikopter przelatuje nad wspaniałymi górskimi krajobrazami. To jest po prostu zapierające dech w piersiach. Ze względu na krzyż, scena ta przywodzi mi na myśl tę z La Dolce Vita Felliniego, gdzie helikopter przewozi posąg Jezusa. Z pewnością Icíar Bollaín była zainspirowana… Albo i nie. Ale nie zdziwiłabym się, że była.
W tej scenie słyszymy również muzykę autorstwa Alberto Iglesiasa. Jest to kolejny z moich ulubionych aspektów tego filmu. Jest to majestatyczna partytura, bardzo filmowa i idealnie pasuje do filmu, zarówno pod względem narracyjnym, jak i wizualnym. Alberto Iglesias pracował również z Pedro Almodóvarem.
Poza faktem, że jest to ogólnie świetny film i że zdobył nagrody, jednym z najlepszych powodów, aby obejrzeć También la lluvia jest to, że został wyreżyserowany przez kobietę. Wiemy, że filmy reżyserowane przez kobiety są znacznie mniej liczne niż te reżyserowane przez mężczyzn, więc kiedy można skorzystać z okazji, nie można jej przegapić. Początkowo film miał reżyserować Alejandro González Iñárritu (Biutiful, Birdman, Zemsta), ale wyreżyserował go Icíar Bollaín i bardzo się z tego cieszę. Ciekawe, jak inaczej wyglądałby ten film, gdyby wyreżyserował go Inarritu. Widziałem też inny film w reżyserii Bollaína, który nazywa się Flores de otro mundo (Kwiaty z innego świata). Nie jest on tak dobry jak También la lluvia, ale jest to film godny polecenia i polecam go również, jeśli chcecie zobaczyć więcej hiszpańskich filmów.
***
Chciałbym podziękować Aurorowi, po raz kolejny, za zorganizowanie tego blogathonu! Udział w nim to zawsze przyjemność 🙂
Nie zapomnijcie sprawdzić innych wpisów!
Hollywood’s Hispanic Heritage Blogathon
Zostawiam Was z tym top 10 moich ulubionych hiszpańskojęzycznych filmów.
Enjoy!
