La Mosquitia Przewodnik turystyczny | Co robić w La Mosquitia

Ku zaskoczeniu wielu, którzy przyjeżdżają tutaj spodziewając się, że będą musieli wyrąbać sobie drogę przez dżunglę, duża część La Mosquitia składa się z bagnistych przybrzeżnych mokradeł i płaskiej sawanny. Małe społeczności Palacios i Brus Laguna są punktami dostępu do Rezerwatu Biosfery Río Plátano, najbardziej znanego z pięciu oddzielnych rezerwatów na tym obszarze, utworzonego w celu ochrony jednego z najwspanialszych pozostałych odcinków dziewiczego lasu tropikalnego w Ameryce Środkowej. Puerto Lempira, na wschodzie, jest stolicą regionu.

Największą grupą etniczną zamieszkującą La Mosquitia są Miskitos, liczący około 30 000, którzy jeszcze kilka pokoleń temu posługiwali się unikalną formą języka angielskiego. Istnieją znacznie mniejsze społeczności Pech, których liczba wynosi około 2500, oraz Tawahka (Sumu), których jest poniżej tysiąca, żyjących wokół Río Patuca.

Brus Laguna

Jakieś 30 km na wschód wzdłuż wybrzeża od Palacios, na południowo-wschodnim skraju Laguna de Brus, znajduje się przyjazne miasteczko Miskito BRUS LAGUNA. Miasto jest najczęściej widziane przez odwiedzających, gdy przyjeżdżają lub wyjeżdżają – regularne loty łączą miasto z La Ceiba, a przewodnicy i łodzie mogą być wynajęte na wielodniowe wycieczki, podróżując w górę Río Sigre do południowych krańców rezerwatu Río Plátano.

Historia i polityka La Mosquitia

Przed przybyciem Hiszpanów, La Mosquitia należała do Pech i Sumu. Początkowy kontakt z Europejczykami był stosunkowo łagodny, ponieważ Hiszpanie woleli skupić się na bogatych w minerały ziemiach w głębi kraju. Stosunki z Europejczykami nasiliły się, kiedy Brytyjczycy zaczęli szukać oparcia na stałym lądzie w XVII wieku, zakładając osady na wybrzeżu przy Black River (obecnie Palacios) i Brewer’s Lagoon (Brus Laguna), których mieszkańcy – tak zwani „shoremen” – zajmowali się wyrębem lasów, handlem, przemytem i walką z Hiszpanami.

Roszczenia Wielkiej Brytanii do La Mosquitia, wykonane nominalnie do ochrony shoremen, choć naprawdę przeznaczone do zapewnienia szlaku tranzytowego z Atlantyku do Pacyfiku, rzekomo zakończył się w 1786 roku, kiedy wszystkie terytoria Ameryki Środkowej z wyjątkiem Belize zostały scedowane do Hiszpanii. Jednak w latach dwudziestych XIX wieku, wykorzystując chaos panujący po odzyskaniu niepodległości, Wielka Brytania ponownie zachęcała do osiedlania się na Wybrzeżu Moskitów i do 1844 roku ogłosiła formalny protektorat nad tym obszarem. Dopiero w 1859 r. i w traktacie brytyjsko-amerykańskim z Cruz Wyke Wielka Brytania formalnie zakończyła wszelkie roszczenia do tego regionu.

Początkowy wpływ kultury metysów honduraskich na La Mosquitia był niewielki. Od czasu utworzenia departamentu administracyjnego Gracias a Dios w 1959 roku, jednakże, rdzenne kultury stopniowo się rozcieńczają: Hiszpański jest teraz głównym językiem, a rząd zachęca osadników metysów do migracji tutaj w poszukiwaniu ziemi. Społeczności Pech, Miskito i Garífuna stały się bardziej głośne w ostatnich latach, domagając się szacunku dla ich różnic kulturowych i wzywając do rozbudowy infrastruktury zdrowotnej, edukacyjnej i transportowej.

Palacios

Siedząc na tym, co było kiedyś brytyjską osadą Black River, PALACIOS leży tuż na zachód od jednej z trzech przybrzeżnych lagun Rezerwatu Biosfery Río Plátano, Laguna Ibans. To jest często punktem wyjścia dla zorganizowanych wycieczek do Rezerwatu Biosfery Río Plátano, a dla niezależnych podróżników, logiczne miejsce, z którego można rozpocząć eksplorację regionu.

Dotted wzdłuż karaibskiej linii brzegowej wokół Palacios jest skupisko ciekawych wiosek Garífuna, w tym Batalla, tylko na zachód od miasta po drugiej stronie laguny Palacios, i Plaplaya, około 8 km na wschód, gdzie projekt żółwia został ustanowiony. Bardzo zagrożone wyginięciem żółwie skórzaste, największe gatunki na świecie (osiągające do 3m długości i 900kg wagi), gnieżdżą się na plażach wokół wioski między kwietniem a czerwcem. Rais Ta i Belén są również warte odwiedzenia.

Puerto Lempira

Stolica departamentu Gracias a Dios, PUERTO LEMPIRA jest największym miastem w La Mosquitia, liczącym jedenaście tysięcy mieszkańców. Położone na południowo-wschodnim skraju największej z przybrzeżnych lagun, Laguna de Caratasca, około 110 km na wschód od Brus Laguna, miasto utrzymuje się z administracji rządowej oraz drobnego rybołówstwa i połowu krewetek. Podobnie jak Brus Laguna, Puerto Lempira jest głównie używana przez podróżnych jako węzeł tranzytowy – loty łączą ją z resztą Hondurasu, i jest blisko granicy z Nikaraguą.

Río Plátano Biosphere Reserve

Rezerwat biosfery RÍO PLÁTANO jest najważniejszym rezerwatem przyrody w Hondurasie, chroniącym szacunkowo osiemdziesiąt procent wszystkich gatunków zwierząt w kraju. Odwiedzający zazwyczaj przyjeżdżają, aby doświadczyć rzadkich lasów tropikalnych, ale granice rezerwatu – które rozciągają się od Karaibów na północy do Montañas de Punta Piedra na zachodzie i Río Patuca na południu – obejmują również ogromne połacie przybrzeżnych mokradeł i płaskie sawanny trawiaste. Niestety, nawet jego status Światowego Dziedzictwa nie zapobiegł rozległym zniszczeniom z rąk osadników: do 60 procent pokrywy leśnej na zewnętrznych krawędziach rezerwatu zniknęło w ciągu ostatnich trzech dekad.

Aby jak najlepiej wykorzystać park, należy udać się do małej wioski Pech i Miskito w Las Marías, gdzie dostępnych jest wielu potencjalnych przewodników, którzy pomogą ci zbadać rzekę i otaczającą ją dżunglę za 10-15 USD dziennie. Jedną z przyjemnych, choć raczej mokrych wycieczek można odbyć pipante (kajakiem napędzanym kijami), pięć godzin w górę rzeki do skalnych petroglifów w Walpaulban Sirpi, wyrzeźbionych przez nieznany lud – znajdują się one mniej więcej w sercu rezerwatu. Sama podróż jest główną atrakcją, wzdłuż kanałów zbyt płytkich, by mogły przepłynąć łodzie motorowe; na niektórych odcinkach będziesz musiał opuścić łódź i przedostać się przez podszycie. Pipanty wymagają trzech przewodników każdy, ale przewożą tylko dwóch pasażerów i kosztują około 30 USD (bez przewodników).