Amerykanie bywają powolni w przyjmowaniu europejskich rozwiązań, więc powolne przyjmowanie obrony strefowej przez NBA nie jest zaskakujące. Jednak od czasu zmiany zasad 14 lat temu staje się ona coraz większą częścią arsenału drużyn, a zasady gry w strefie są obecnie kluczowe w obronie pick-and-roll, podstawowego schematu ofensywnego ligi.
Przez lata NBA zakazywała gry w strefach, zmuszając graczy do pilnowania swojego człowieka lub podwajania człowieka z piłką. Każdy gracz przyłapany na pilnowaniu obszaru, a nie człowieka, spowodowałby faul techniczny.
Chociaż został wynaleziony w Ameryce i używany w koszykówce w szkołach średnich i wyższych, NBA długo patrzyła z góry na obronę strefową, widząc ją jako milczące przyznanie się do gorszego talentu.
„Osobiście dorastałem myśląc, że obrona strefowa nie jest dozwolona na sali gimnastycznej”, mówi trener New York Knicks Derek Fisher.
Ale w latach 90-tych trenerzy opracowali strategie nadużywania man-to-man. Drużyny izolowały swojego najlepszego strzelca w post, a jego kolegów z drużyny ustawiały jak najdalej po drugiej stronie boiska, aby utrudnić podwajanie. „Ludzie stawiali facetów na parkingu,” żartuje Fisher.
To był okres świetności graczy back-to-the basket, takich jak Mark Aguirre i Charles Barkley, którzy cofali swojego człowieka na sekundy, spowalniając grę do pełzania.
Aby gra znów się rozkręciła, liga zainicjowała nowe zasady ograniczające kontakt fizyczny i znoszące ograniczenia w obronie strefowej. Te dni, wszystko, co pozostało z niegdyś bizantyjskich zasad nielegalnej obrony jest rygor przeciwko stojąc w pasie bez pilnowania człowieka na dłużej niż trzy sekundy.
„To się bardzo zmieniło”, mówi Fisher. „Jeden z naszych asystentów, Jim Cleamons, ma takie powiedzenie: dobry człowiek to strefa, a strefa to dobry człowiek. Wszystkie one mają tendencję do tego samego.”
Luzowanie zasad pozwoliło najlepszym defensywnym umysłom na opracowanie trudnych schematów podwójnej drużyny, w których gracze zmieniają swoje zadania. Prowadzone przez trenerów takich jak Tim Thibodeau, dawniej z Bulls, zespoły opracowały hybrydowe man-zones, które zalewają stronę z piłką i pozostawiają dwóch słabych obrońców kryjących trzech gości. To stawia obrońców może obracać się szybciej niż atak może przenieść piłkę.
„To sprawiło, że obrona słabej strony lepiej, i to jest trudniejsze dla ludzi, aby dostać się do obręczy,” mówi trener Detroit Pistons Stan Van Gundy. „Nie widzisz ich tak wiele z tego powodu.”
Te zmiany zasad, w połączeniu ze zwiększonym wykorzystaniem rzutów trzypunktowych, przesunęły grę w kierunku stylu free-flowing, w jakim Europejczycy grali przez lata.
Nie jest przypadkiem, że trzech ostatnich mistrzów NBA poza drużynami prowadzonymi przez LeBrona Jamesa (których gra bardziej naśladuje oldschoolowe dni izolacji jeden na jeden) zatrudniało aspekty tego międzynarodowego stylu.
To obejmowało dużo strefy (2011 Dallas Mavericks), ruch piłki, podejście polegające na podawaniu (2014 San Antonio) i branie nadmiernej ilości rzutów trzypunktowych (2015 Golden State Warriors). W dwóch z tych drużyn występowali znaczący gracze, którzy szlifowali swoje umiejętności w grze międzynarodowej.
W ubiegłym roku dwóch odnoszących sukcesy trenerów przybyło z Europy. Podobnie jak Mavericks Ricka Carlisle’a, Cavaliers Davida Blatta bawią się prostą obroną strefową, oprócz popularnych hybryd man-zone.
„Zasady są inne i to sprawia, że korzystanie ze strefy jest dużo bardziej selektywne” – mówi Blatt. „Istnieje wiele form tego; po prostu nie widzisz go w jego najczystszej formie tutaj. Ale myślę, że wraz z rozwojem gry i pogłębianiem się wiedzy na ten temat można zobaczyć więcej lub odmiany tego.”
Gracze zareagowali na zmiany zasad, jak również. Naśladując swoich bohaterów, gracze szkół średnich i wyższych modelują swoje gry, aby odnieść sukces w tym nowym środowisku, rozwijając umiejętności, aby dopasować się do ewoluującej gry.
„Widzisz tak wiele młodych dzieci z rozmiarem rozwijających gry face-up, które obejmują zdolność do jazdy i strzelania z dystansu”, mówi Eric Flannery, który zdobył złoty medal dwa lata temu, pomagając trenerowi najlepszych amerykańskich graczy szkół średnich na arenie międzynarodowej z USA Basketball.
W rzeczywistości to poszedł tak daleko w tym kierunku, to rzeczywiście podniósł wartość młodych ludzi z back-to-the-basket post-up gry, jak w zeszłym roku trzeci ogólny wybór Jahlil Okafor. It’s become that much more rare.
„There just aren’t that many of them out there any more,” says Cavaliers GM David Griffin.
There’s a sort of feedback loop where, as the players become more versatile offensively, so too must the defenses. Jest to również powód, dla którego tak wiele drużyn NBA faworyzuje zawodników potrafiących bronić na wielu pozycjach.
To wszystko jest częścią tego, aby hybrydowe rotacje defensywy strefowej działały tak płynnie, jak to tylko możliwe. I tak trwa wyścig taktycznej obrony w koszykówce.
„Gracze są teraz tak dobrzy, że drużyny wymyślają sposoby na wykorzystanie tego, jak ich bronisz” – mówi Fisher. „Zdecydowanie musisz strefować pewne rzeczy w defensywie, aby pokryć wszystkie rzeczy, które drużyny będą robić.”
To z pewnością otworzyło grę i było dobrodziejstwem nawet dla kogoś takiego jak Van Gundy, który wszedł do ligi na długo przed zmianą zasad.
„Możesz zrobić wiele rzeczy po słabej stronie, których nie byłeś w stanie zrobić, kiedy przyszedłem do ligi w 94 roku”, mówi Van Gundy. „W sumie to prawdopodobnie sprawiło, że gra stała się lepsza.
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{{highlightedText}}
- NBA
- Sporty amerykańskie
- Features
- Share on Facebook
- Share on Twitter
- Share via Email
- Share on LinkedIn
- Share on Pinterest
- Share on WhatsApp
- Share on Messenger
.
.