Imipenem (im” i pen’ em) jest antybiotykiem beta-laktamowym o szerokim spektrum działania, który jest stosowany w ciężkich zakażeniach bakteryjnych wywołanych przez wrażliwe organizmy. Ponieważ imipenem jest szybko inaktywowany przez nerkową dehydropeptydazę I (DHP-1), podaje się go w skojarzeniu z cilastatyną (sye” la stat’ in), inhibitorem DHP-I, który zwiększa okres półtrwania i penetrację tkankową imipenemu. Imipenem-cilastatyna, podobnie jak inne karbapenemy, wiąże się z białkami wiążącymi penicyliny bakteryjne i zaburza integralność i syntezę ściany komórkowej bakterii. Jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania wobec wielu tlenowych i beztlenowych organizmów gram-dodatnich i gram-ujemnych, w tym Staphylococcus aureus, Streptococcus pyogenes, Streptococcus agalactiae, paciorkowców grupy viridans, Enterococcus faecalis, Pseudomonas aeruginosa, Escherichia coli, Proteus mirabilis, Bacteroides fragilis i Peptostreptococcus species. Imipenem/chilastatyna został zatwierdzony do stosowania w Stanach Zjednoczonych w 1985 roku. Imipenem/cylastatyna jest wskazany w leczeniu ciężkich lub powikłanych zakażeń skóry, tkanek, stawów, dróg oddechowych, zakażeń wewnątrzbrzusznych, dróg moczowych i moczowo-płciowych, a także zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenia wsierdzia i sepsy wywołanych przez wrażliwe organizmy. Jego stosowanie jest generalnie ograniczone do ciężkich zakażeń, głównie u pacjentów hospitalizowanych. Zalecana dawka to 250 mg do 1 grama podawana dożylnie co 6 do 8 godzin lub w dawkach domięśniowych nie większych niż 1,5 g na dobę, zwykle przez 5 do 14 dni. Połączenie imipenemu i cilastatyny jest dostępne generycznie i pod nazwą handlową Primaxin jako 250 mg lub 500 mg w butelkach do infuzji dożylnych lub 500 mg lub 750 mg w fiolkach z liofilizowanym proszkiem do wstrzykiwań dożylnych. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi imipenemu są biegunka, nudności, wymioty, wysypka skórna, świąd i reakcje w miejscu wstrzyknięcia.