Trapy Dekanu są główną przyczyną szczególnej geografii i geologii Indii Południowych. Są one dużym igneous prowincji na płaskowyżu Deccan w zachodnio-środkowych Indiach (między 17-24N, 73-74E) i jeden z największych wulkanicznych cech na planecie. Składają się one z wielu warstw zastygłego bazaltu powodziowego, które mają grubość ponad 2.000 m (6.562 stóp) i obejmują obszar 500.000 kilometrów kwadratowych (190.000 mil kwadratowych). Termin „pułapka”, używany w geologii do takich formacji skalnych, pochodzi od holenderskiego słowa oznaczającego schody, odnosząc się do schodkowych wzgórz tworzących krajobraz tego regionu.
HistoriaEdit
Trapy Dekanu powstały między 60 a 68 milionów lat temu, pod koniec okresu kredowego. Większa część erupcji wulkanicznej nastąpiła w Ghatach Zachodnich (w pobliżu dzisiejszego Bombaju) około 66 milionów lat temu. Ta seria erupcji mogła trwać w sumie mniej niż 30 000 lat. Uwolnione w tym procesie gazy mogły odegrać rolę w wymieraniu w okresie kredy i trzeciorzędu, które objęło wymieranie dinozaurów nieawaryjskich. Konsensus wśród społeczności naukowej jest taki, że wymieranie zostało wywołane przez zdarzenie uderzeniowe Chicxulub w Ameryce Środkowej, ale że erupcje Deccan również zakłóciły klimat planety.
Przed regionem Deccan Traps został zredukowany do obecnych rozmiarów przez erozję i tektonikę płyt, szacuje się, że pierwotny obszar pokryty strumieniami lawy był tak duży jak 1,5 miliona km², czyli około połowy wielkości współczesnych Indii. Obecny obszar bezpośrednio obserwowalnych przepływów lawy szacuje się na około 512 000 kilometrów kwadratowych (198 000 sq mi).
Uwolnienie gazów wulkanicznych, zwłaszcza dwutlenku siarki, podczas tworzenia pułapek przyczyniło się do współczesnych zmian klimatycznych. Dane wskazują na średni spadek temperatury o 2 °C (3,6 °F) w tym okresie.
.