Cradle to Cradle (C2C) polega na postrzeganiu śmieci jako wiecznego zasobu i robieniu tego, co właściwe od samego początku. Chodzi o to, aby społeczność i rozwój produktu funkcjonowały w taki sam sposób, jak zdrowy system ekologiczny, w którym wszystkie zasoby są wykorzystywane efektywnie i w sposób cykliczny (w przeciwieństwie do obecnego systemu liniowego, który można lepiej opisać jako system Cradle to Grave).
Aby system C2C był zrównoważony, wszystkie materiały w produktach muszą być utrzymywane w czystości i nie powinny być mieszane. Alternatywnie, musi istnieć system separacji, który może być zastosowany po wyrzuceniu produktu. Metodologia C2C opiera się na koncepcji, że „odpady = żywność”, co oznacza, że to, co jest uważane za odpady, może stać się żywnością w nowym cyklu produktu.
Metodologia ta została opracowana przez profesorów Michaela Braungarta i Williama McDonougha w 2001 roku i została wykorzystana jako inspiracja w produktach, budynkach i systemach produkcyjnych.
Systemy cykliczne C2C
W kategoriach praktycznych, C2C wymaga, aby produkty były projektowane w taki sposób, aby zapewnić, że wszystkie materiały można zaklasyfikować do jednego z dwóch systemów cyklicznych:
Cyklu biologicznego
Materiały, które naturalnie ulegają biodegradacji i mogą być zwrócone do systemu ekologicznego. Przykładami takich materiałów są włókna naturalne i bioplastiki.
Cykl technologiczny
Metale, tworzywa sztuczne na bazie ropy naftowej i chemikalia są przykładami cennych materiałów, które mogą być poddane recyklingowi lub ponownie wykorzystane, wytwarzając taką samą lub lepszą jakość w systemach zamkniętych, pod warunkiem, że nie są mieszane.
.