Prawo stanowe znane jako Costa-Hawkins Act pozwala właścicielowi mieszkania, którego nieruchomość czynszowa w przeciwnym razie podlegałaby lokalnym prawom kontroli czynszów, na zwiększenie czynszu bez ograniczenia prawnego, jeżeli jeden z najemców wyprowadzi się.
W przypadku podnajemców, Costa-Hawkins zezwala wynajmującemu na zmianę czynszu na stawkę rynkową dla podnajemcy, jeżeli główny najemca nie mieszka już w mieszkaniu, a podnajemca nie mieszkał w jednostce przed 1 stycznia 1995 roku. Podwyżka czynszu nie jest dozwolona, jeżeli jeden lub więcej pierwotnych najemców mieszka w lokalu i podnajmuje część lokalu za zgodą wynajmującego.
Wynajmujący nie może podnieść czynszu do stawki rynkowej dla podnajemcy, jeżeli podnajemca udowodni, że wynajmujący zrzekł się prawa do podniesienia czynszu. Jeżeli podnajemca może wykazać, że wynajmujący powiedział podnajemcy, że może on pozostać w lokalu z takim samym czynszem jak główny najemca, wówczas czynsz nie może zostać podniesiony. Czynsz nie może być również podniesiony, jeżeli wynajmujący nie doręczy pisemnego zawiadomienia o podwyżce czynszu w ciągu 90 dni od pisemnego zawiadomienia, że główny najemca opuszcza lokal. Wreszcie, wynajmujący nie może podnieść czynszu do poziomu stawki rynkowej, jeżeli otrzyma pisemne zawiadomienie, że główny najemca opuszcza lokal, a wynajmujący przyjmuje czynsz od podnajemcy. Jeżeli jednak wynajmujący otrzyma pisemne zawiadomienie, może on poinformować podnajemcę, że zastrzegł sobie prawo do podwyższenia czynszu w późniejszym terminie.
Prawo stanowe nie ma wpływu na lokalne przepisy dotyczące kontroli eksmisji. Dlatego możliwe jest, aby nieruchomość do wynajęcia była wyłączona z kontroli czynszów w San Francisco, Oakland lub Berkeley, ale nadal podlegała lokalnym przepisom dotyczącym kontroli eksmisji.
.