Bitwa o Guam

Bitwa o Guam, (21 lipca-10 sierpnia 1944), wydarzenie z okresu II wojny światowej. Atakując Guam, siły amerykańskie nie tylko zdobywały doskonały port i kilka lotnisk do wykorzystania w przyszłych operacjach, ale także wyzwalały terytorium USA – Guam został zdobyty przez Japończyków w 1941 roku. Podobnie jak w innych miejscach, japoński garnizon Guamu walczył praktycznie do ostatniego człowieka. Amerykanie stracili około 1700 zabitych i 6000 rannych; Japończycy zginęli w sumie 18 000 osób.

Atak na Guam miał się pierwotnie rozpocząć zaledwie kilka dni po lądowaniu na Saipanie, ale został przesunięty na następny miesiąc. Amerykanie dobrze jednak wykorzystali to opóźnienie, dokonując niezwykle dokładnego wstępnego bombardowania i ataków lotniczych oraz dbając o sprawne usunięcie przeszkód morskich dla jednostek desantowych. W skład sił desantowych wchodziły zarówno jednostki piechoty morskiej, jak i wojskowe z III Korpusu Amfibijnego generała Geigera, w sumie 55 000 ludzi. Generał Takashina dowodził 19.000 obrońców, którzy zbudowali typową dla siebie rozbudowaną sieć bunkrów, stanowisk artyleryjskich i innych fortyfikacji. Lądowanie rozpoczęło się 21 lipca na zachodnim wybrzeżu wyspy. Wkrótce umocnili się oni na lądzie, pomimo serii zaciekłych nocnych ataków Japończyków w ciągu pierwszych kilku dni bitwy. Amerykanie potrzebowali tygodnia, aby połączyć swoje dwa przyczółki, ale do tego czasu większość japońskich sił została rozproszona, a sam Takashina został zabity. Ocalałe jednostki japońskie walczyły jeszcze przez dwa tygodnie, stopniowo wycofując się w kierunku północnego krańca wyspy, zanim zorganizowany opór w dużej mierze ustał. Nawet wtedy wyjątkowo górzysty teren Guamu pomógł nielicznym zaciekłym żołnierzom utrzymać się przy życiu. Niektóre małe jednostki walczyły aż do końca wojny, powodując sporadyczne straty amerykańskie, a jeden samotny weteran wyłonił się z dżungli, by poddać się i wrócić do Japonii w 1972 roku.

.