Mimo że kończą się na „lol”, przedawkowanie beta-blokerów nie jest powodem do śmiechu. Wymagają one ostrożnego postępowania, ponieważ mogą powodować skutki zagrażające życiu. Ostatnio, Missouri Poison Center zaktualizowane i wyjaśnione wytyczne, aby zapewnić najlepsze oparte na dowodach leczenie przedawkowania beta-blokerów. Możesz mieć pewność, że dzwoniąc do centrum zatruć, otrzymujesz najbardziej aktualne porady dotyczące leczenia w przypadku każdego złożonego przedawkowania, z którym się zetkniesz.
JAKIE SĄ EFEKTY TERAPEUTYCZNE BETA BLOKERÓW?
Antagoniści receptora beta, zwykle nazywani beta-blokerami, są jednymi z najczęściej przepisywanych leków w wielu wskazaniach, w tym w przypadku nadciśnienia tętniczego, dławicy piersiowej, niewydolności serca, zapobiegania migrenie i jaskry (miejscowo). W zależności od ich selektywności receptorowej, kompetycyjnie hamują one pobudzenie współczulne receptorów beta 1 (β1) i beta 2 (β2).
- Receptory β 1 występują w tkance sercowej, nerkowej i tłuszczowej.
- Działanie prawidłowe: Stymulacja receptorów powoduje zwiększenie szybkości i siły skurczu mięśnia sercowego, uwalnianie reniny i lipolizę.
- Działanie farmakologiczne: Zahamowanie przez beta-blokery powoduje opóźnienie przewodzenia, wolniejszą czynność serca, zmniejszenie siły skurczu i zmniejszenie frakcji wyrzutowej.
- Receptory β 2 znajdują się w mięśniach gładkich naczyń krwionośnych, przewodu pokarmowego, tchawicy, oskrzeli i w wątrobie.
- Działanie prawidłowe: Stymulacja receptorów powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych, rozluźnienie tchawicy i oskrzeli, zmniejszenie napięcia/ruchliwości przewodu pokarmowego oraz zwiększenie glikogenolizy i glukoneogenezy.
- Działanie leku: Zahamowanie aktywności beta przez beta-blokery może zapobiec pełnej miary efektów beta, ale nie musi powodować efektów przeciwnych; na przykład nie powoduje aktywnego zwężenia naczyń krwionośnych i oskrzeli.
Jaki jest mechanizm działania toksycznego?
Blokada receptorów β1 w sercu zmniejsza szybkość i siłę skurczu. Słaby skurcz mięśnia sercowego jest najistotniejszą przyczyną niedociśnienia, bez upośledzenia obwodowego napięcia naczynioruchowego. Blokada receptorów β2 w naczyniach krwionośnych i oskrzelach może upośledzać ich zdolność do rozszerzania się w razie potrzeby. Może również upośledzać zdolność do utrzymania stężenia glukozy we krwi na czczo i stępiać adrenergiczne objawy ostrzegawcze hipoglikemii.
Na toksyczność wpływają: |
|
|---|---|
| Selektywność receptora beta | Selektywność zmniejsza się w przypadku przedawkowania. |
| Wysoka rozpuszczalność w lipidach | Łatwiej wchodzi do mózgu, powodując toksyczność dla OUN. |
| Wewnętrzna aktywność sympatykomimetyczna | Częściowe działanie agonistyczne w miejscach receptorów beta. Mniejsze nasilenie w przypadku przedawkowania. |
| Działanie stabilizujące błony komórkowe | Zahamowanie depolaryzującego prądu Na w komórkach pobudliwych. Poważne objawy ze strony serca i OUN: Szeroki QRS, drgawki, śpiączka. |
Choć wszystkie beta-blokery dzielą podobieństwa w mechanizmie działania, dostępnych jest ponad 15 różnych beta-blokerów, a niektóre z nich mają dodatkowe specyficzne właściwości, które wyróżniają:
- Sotalol blokuje kanały potasowe, co opóźnia repolaryzację (wydłuża odstęp QT).
- Propranolol i karteolol zwalniają przewodzenie poprzez blokowanie kanałów sodowych (poszerzają zespół QRS).
- Propranolol i karwedilol mają dużą rozpuszczalność w lipidach, co zwiększa toksyczność dla OUN (depresja OUN, drgawki).
- Karwedilol i labetalol mają znaczne działanie blokujące receptory alfa 1, co nasila niedociśnienie.
JAKICH SYMPTOMÓW NALEŻY SPODZIEWAĆ SIĘ PO PRZEDAWKOWANIU?
Pierwszą toksycznością w przypadku przedawkowania beta-blokerów jest toksyczność sercowa. U pacjentów wystąpi bradykardia, niedociśnienie i zmniejszenie rzutu serca – co ostatecznie prowadzi do słabej perfuzji narządów. Przedawkowanie może również powodować zaburzenia przewodzenia, takie jak blok serca pierwszego stopnia i opóźnione przewodzenie śródkomorowe/poszerzony zespół QRS. Możliwy jest kardiogenny obrzęk płuc. W przypadku stosowania środków rozpuszczalnych w tłuszczach, takich jak propranolol, u pacjenta zwykle występują wyraźne objawy ze strony OUN, w tym senność, dezorientacja, zawroty głowy. Duże przedawkowania mogą powodować halucynacje, drgawki i śpiączkę. Zaburzenia metaboliczne obejmują hiperkaliemię, hipoglikemię i hipotermię.
JAKIE JEST LECZENIE PRZEDAWKOWANIA BETA BLOKERÓW?
Celem leczenia jest przywrócenie rzutu serca. Ważna jest dobra opieka podtrzymująca, oprócz leczenia pierwszego rzutu w przypadku przedawkowania beta-blokerów: glukagonu w dużej dawce (patrz poniżej). Należy podawać sól fizjologiczną w dawce od 1 do 1½ razy większej od dawki podtrzymującej, unikając jednocześnie przeciążenia płynami. Oczekuje się, że atropina nie odwróci bradykardii, ale zapobiegnie pogorszeniu jej przez działanie błędnika. Pacjenci zwykle wymagają dużych dawek wielu wazopresorów; żaden środek nie jest lepszy. Dożylny wapń ma działanie inotropowe; może być konieczne powtarzanie bolusów lub wlewu.
Jak stwierdzono, glukagon w dużych dawkach jest leczeniem PIERWSZEJ LINII oprócz katecholamin. Zwiększa on szybkość i siłę skurczu serca, a także omija zablokowany receptor β, jednocześnie aktywując swój własny receptor sprzężony z białkiem G w celu zwiększenia poziomu cyklicznego AMP (patrz Rycina 1). Maksymalny efekt kliniczny występuje w ciągu 5 do 7 minut, ale czas działania wynosi tylko 10 do 15 minut po podaniu bolusa. Wymioty są częstym działaniem niepożądanym glukagonu w dużych dawkach.
|
Glukagon |
50 do 150 mcg/kg bolusa w powolnym wstrzyknięciu dożylnym (minimalna dawka początkowa 3 do 5 mg), powtórzyć w ciągu 5 do 10 minut; całkowita dawka do 10 mg u dorosłych. |
|
Dawka bolusowa |
Po podaniu dawki bolusowej należy natychmiast rozpocząć ciągły wlew glukagonu z szybkością godzinową równą całkowitej skutecznej dawce bolusowej. Miareczkować w zależności od reakcji pacjenta. Ponownie podawać bolus w razie potrzeby. |
Rysunek 1: Wpływ beta-blokerów i glukagonu na miocyt serca
Jaka jest rola wysokiej dawki insuliny w przypadku przedawkowania beta-blokerów?
Jeśli pacjent nie zareagował na powyższe metody leczenia, można rozważyć zastosowanie wysokodawkowej insulinowej terapii euglikemicznej (HIET). HIET jest zalecana w przypadku przedawkowania blokerów kanału wapniowego, jednak jeśli przedawkowanie dotyczy TYLKO beta-blokerów, HIET można rozważyć z zachowaniem ostrożności.
WAŻNE: W przypadku przedawkowania beta-blokerów (bez jednoczesnego przedawkowania blokerów kanału wapniowego) z zastosowaniem HIET występuje wysoki odsetek znacznej hipoglikemii. Z tego powodu należy ściśle monitorować stężenie glukozy przy łóżku pacjenta: sprawdzać co 30-60 minut! Jeśli u pacjenta wystąpi hipoglikemia, należy natychmiast podjąć leczenie za pomocą D50. Wlew dekstrozy i częste monitorowanie stężenia glukozy we krwi należy kontynuować nawet po zaprzestaniu wlewu insuliny, przez co najmniej 6-12 godzin, aby pacjent mógł osiągnąć prawidłową homeostazę insuliny i glukozy.
MONITOROWANIE DODATKOWE: Monitorować elektrolity, zwłaszcza potas, magnez i fosfor, ponieważ są one przemieszczane wewnątrz komórek przez insulinę. Monitorować sód, ponieważ hiponatremia rozcieńczeniowa jest powodowana przez wlewy dekstrozy o dużej objętości, szczególnie jeśli wazopresyna (hormon antydiuretyczny) jest podawana jako środek uciskający.
CO ZALECA CENTRUM POZYCJI MISSOURI DLA TYCH PACJENTÓW?
Rozszerzony zespół QRS (efekt propranololu) należy leczyć za pomocą wodorowęglanu sodu, a wydłużony odstęp QT (efekt sotalolu) należy leczyć poprzez utrzymywanie stężenia potasu i magnezu w zakresie wysokich wartości prawidłowych. W przypadku skurczu oskrzeli należy podać β2 agonistę, a napady drgawkowe leczy się benzodiazepinami.
Jeśli mają Państwo jakiekolwiek pytania dotyczące postępowania w przypadku przedawkowania beta-blokerów, prosimy o kontakt z Missouri Poison Center pod numerem 1-800-222-1222. Nasze specjalnie przeszkolone pielęgniarki, farmaceuci i toksykolog mogą dostarczyć najbardziej aktualnych informacji dotyczących narażenia i leczenia.
.