Bali Travel: Tegalalang Rice Terrace In Ubud And Gunung Kawi Temple

Spacerując po tarasach ryżowych, nie można było nie być pod wrażeniem. Sama skala tego z góry, a nawet podczas schodzenia w głąb jest dość spektakularna.

Przy okazji, kiedy tu będziecie, prawdopodobnie będziecie wielokrotnie proszeni o datki na utrzymanie tarasów ryżowych w Tegalalang. Nie mam pojęcia jak „oficjalne” są te stoiska z darowiznami – są one sformułowane jako opcjonalne, ale są dość obowiązkowe.

Jak byłam poirytowana pierwszym z nich (było tam prawie tak szybko jak tylko weszliście, co było głupie biorąc pod uwagę, że właśnie zapłaciliśmy, aby to dostać), zapłaciłam i było to przy następnym, nie za daleko, po prostu straciłam to i odmówiłam. Coś o tym czułem się jak oszustwo (to prawdopodobnie nie było), zwłaszcza wielokrotne pozycjonowanie go w krótkim czasie po przybyciu, więc po prostu zrezygnowałem. Okazuje się, że całkiem sporo osób też to robiło! W każdym razie, jeśli zdarzy Ci się to podczas wizyty, chciałem Cię tylko trochę uprzedzić. 🙂

Gdy odwiedzicie tarasy, warto chyba zauważyć, że nie ma tam zbyt wiele cienia, więc weźcie ze sobą parasol, jeśli jesteście tak nastawieni, zdecydowanie użyjcie dużo kremu z filtrem przeciwsłonecznym i zabierzcie ze sobą przynajmniej małą butelkę wody (możecie kupić wodę ze straganów po drugiej stronie drogi, gdy już tu skończycie, jeśli jesteście naprawdę spragnieni).

Anyhooo, niesieni przez to, jak genialnie zielone były tarasy ryżowe w porównaniu do ostatniego razu, kiedy je odwiedziliśmy, całkiem sporo poszliśmy odkryć każdy możliwy zakątek!

Dopiero gdy pragnienie naprawdę uderzyło, zdecydowaliśmy się zakończyć i wrócić w poszukiwaniu wody i naszego kierowcy.

Powróciwszy do samochodu (i niewiarygodnie wdzięczni za chłodzącą nas klimatyzację), nasz kierowca zasugerował postój na kawę – taki, na który niechętnie się zgodziłam, ponieważ po prostu nie byłam jeszcze gotowa na rozstanie z klimatyzacją! 😀 (Dla tego, co jest warte – przed długi czas bardzo przyzwyczaiłam się do ciepła i wilgotności na Bali – po prostu zawsze uważam, że pierwszy właściwy dzień poza domem jest bardziej odczuwalną walką).

Plantacja kawy, na którą pojechaliśmy, znajdowała się tuż przy drodze z tarasów ryżowych Tegalalang, więc w ciągu kilku minut byliśmy na miejscu – zabrani na bardzo szybką wycieczkę po plantacji…

…przed spróbowaniem wielu różnych rodzajów kaw (smaki są tak różnorodne, że na pewno znajdziecie kilka, które przypadną Wam do gustu bez względu na to, jakimi gustami się kierujecie).

Skończeni z kawami, ruszyliśmy do naszego następnego przystanku – świątyni Gunung Kawi.

Ta wizyta w świątyni Gunung Kawi była właściwie moją pierwszą wizytą (nie zrobiliśmy tego innym razem, gdy ją odwiedziliśmy), więc byłam zrozumiale podekscytowana! To, czego nie wiedziałam aż do momentu tuż przed naszym przybyciem, to to, że masz kilka kroków do przejścia w dół, aby dostać się do głównych świątyń – co po prostu oznacza, że będziesz miał kilka kroków do przejścia z powrotem w górę.

Przy okazji, mężczyzna czy kobieta – potrzebujesz sarongów, kiedy odwiedzasz świątynie. Są one wliczone w opłatę, więc właściwie nie musicie przynosić ich ze sobą (chyba że macie silne obiekcje co do dzielenia się sarongami z obcymi).

Misterne, starożytne rzeźbienia na ścianach świątyni, sceneria przypominająca dżunglę i pobliski strumień były wszystkim, co miałam nadzieję i wyobrażałam sobie, że świątynia będzie taka.

Słońce od czasu do czasu było też jakby schowane za chmurami, więc upał trochę nam odpuścił (choć wilgoć zdecydowanie trzymała się w pobliżu).

Wędrujemy przez teren świątyni Gunung Kawi, zdumieni pięknem i historią, która się za nią kryje, zaskoczeni dość gigantycznym pająkiem w jednym rogu świątyni i późniejszym śmiechem z przerażonych krzyków faceta, który właśnie dowiedział się jak blisko był wspomnianego pająka.