Inne nazwy
Mayflower. Trailing-arbutus od dawna wywołuje bogate sentymenty w poezji i lore. W Nowej Anglii i gdzie indziej, wspólna nazwa jest mayflower. Ta nazwa mówi się, że data do Pielgrzymów, którzy znaleźli to obfite wokół Plymouth, Massachusetts, i pierwszy kwiat, aby zapewnić ich, że ich pierwszy straszny zima była ponad. John Greenleaf Whittier napisał wiersz „The Mayflowers”, w którym uchwycił ponadczasowy urok tego dzikiego kwiatu. Jako nazwa angielskiego głogu i statku, który przywiózł je do Ameryki, „Mayflower” przywołał miłe wspomnienia pielgrzymów.
Definicja nazwy łacińskiej
Nazwa naukowa, Epigaea repens, ukuta przez Linneusza w 1753 roku z greki i łaciny, dosłownie oznacza „pełzanie (lub bieganie) po ziemi”. Jego gatunek był oparty częściowo na okazach z Wirginii.
Opis
Trailing-arbutus jest bezpretensjonalnym, małym, wiecznie zielonym krzewem, który porusza się po dnie lasu. Jest wczesnym zwiastunem wiosny, uwielbianym za to, że przezwyciężył chłód późnej zimy i wytworzył pikantne, różowobiałe kwiaty wśród swoich skórzastych, żyłkowanych liści. Te mroźne kwiaty wydają się uosabiać czystość i cnotę. Trailing-arbutus jest rośliną „brzuszną”: trzeba położyć się na brzuchu, aby złapać odpowiedni moment na przyłożenie oka i nosa do piękna i zapachu. Choć szeroko rozpowszechnione w Wirginii, to jest zawsze rzadkie i delikatne tutaj i radość znaleźć.
Epigaea repens, jak również w zeszłym roku Wildflower Roku (Rhododendron calendulaceum), należy do kosmopolitycznej rodziny wrzosowatych, Ericaceae, który obejmuje około 100 rodzajów i 3000 gatunków, głównie krzewów. Ponad 200 gatunków w ponad 30 rodzajach jest rodzimych lub naturalizowanych w kontynentalnej części Stanów Zjednoczonych i Kanady, w tym wiele innych dobrze znanych dzikich kwiatów, takich jak wrzos, jaskier górski i wintergreen. Liczne gatunki Rhododendron i innych rodzajów, zwłaszcza Vaccinium (żurawiny i borówki), mają znaczenie gospodarcze. Rodzaj Epigaea obejmuje tylko dwa inne gatunki, jeden w regionie Kaukazu, a drugi w Japonii.
Skąpo krzewiasty Trailing-arbutus jest twardą, lekko zdrewniałą, mniej lub bardziej szorstko owłosioną rośliną z jasnobrązowymi, pełzającymi łodygami i naprzemiennymi, oliwkowozielonymi liśćmi. Włoski są koloru rdzawego. Leży prawie płasko na ziemi i może tworzyć duże płaty dywanowe w odpowiednim siedlisku, choć często płaty są małe i wydają się wisieć na włosku. Tępe owalne lub eliptyczne liście, do 4 cali długości i 2 cale szerokości, są wyraźnie siatkowate i stają się blade i rdzawe plamy z wiekiem, w końcu brązowieje i umiera na łodydze. Rośliny zawsze wyglądają na nieco zużyte, ale, zwłaszcza wiosną, zanim nowe liście w pełni się pojawią, żywa roślina lub kolonia może wyglądać tak potargana, że może uchodzić za martwą lub umierającą.
Woskowe, cudownie słodko pachnące kwiaty są białe do bladoróżowych, różowe nasilają się z wiekiem. Małe, stłoczone kiście są noszone w osi liści i na czubkach łodyg i często są ukryte przed wzrokiem przez liście, zwłaszcza na początku sezonu. Tubular corolla jest do pół cala lub tak długo i prawie tak szeroki w ustach, gdzie rozszerza się na 5 rozprzestrzeniających się płatów. Wnętrze rurki jest bardzo owłosione. Gatunek ten jest dwupienny, płcie są rozdzielone na różnych roślinach. Nawet jeśli wyglądają mniej więcej tak samo, kwiaty niektórych roślin są funkcjonalnie groniaste (męskie), a innych funkcjonalnie słupkowe (żeńskie). Kwiat produkuje nektar i jest powszechnie odwiedzany przez wczesne królowe trzmieli kilku gatunków.
Mały owoc jest mięsistą, 5-komorową, wielonasienną kapsułką, która otwiera się przy dojrzałości. Mrówki następnie rozprzestrzeniają nasiona.
Rozmnażanie
Wielu autorytetów, w tym założycielka VNPS Mary Painter, ostrzega, że Trailing-arbutus jest prawie niemożliwy do uprawy w jakikolwiek sposób, a ogrodnicy roślin rodzimych nie powinni próbować go uprawiać. Próby przesadzania prawie na pewno się nie powiodą i w rezultacie doprowadzą do dalszego niszczenia gatunku na wolności.
Gdzie rośnie
Trailing-arbutus rośnie zazwyczaj na piaszczystych lub skalistych, kwaśnych glebach w lasach i na polanach, często na wzgórzach i brzegach, w tym na brzegach dróg, zwłaszcza pod dębami i sosnami lub cykutami z innymi ericadami, takimi jak lilak górski. Występuje we wschodniej części Ameryki Północnej, od Labradoru do Manitoby i na południe do Florydy i Missisipi. Jednak mimo szerokiego zasięgu, rzadko występuje powszechnie, a zwykle jest rzadki, co wynika z jego wyspecjalizowanej ekologii. W całym swoim zasięgu, kwitnie od lutego do maja.
Gdzie go zobaczyć w Wirginii
Trailing-arbutus został zgłoszony z prawie wszystkich hrabstw w Wirginii, ale bez wątpienia wiele dawnych kolonii już nie istnieje (patrz rodzime rozmieszczenie w Atlasie flory Wirginii, III, 1992). W obszarze Waszyngtonu, DC, jego średnia data pierwszego kwitnienia jest 5 kwietnia.
Ochrona
Trailing-arbutus lub mayflower jest rzadki kawałek naturalnego obdarowania Wirginii, teraz zniknął z wielu miejsc, gdzie kiedyś był powszechny. Każdy miłośnik dzikich kwiatów powinien nauczyć się go rozpoznać, nie tylko dla jego historii, sentymentu i piękna, ale także do mistrza jego ochrony przed dalszym zniszczeniem. Jego prostopadły pokrój sprawia, że łatwo go zbierać, jak kiedyś powszechnie robiono, aby perfumować brzegi łóżek i rozweselać chorych lub sprzedawać na rynkach, ale z powodu krótkich, cienkich łodyg zbieranie zawsze wykorzenia część rośliny. Gatunek ten jest bardzo nietolerancyjny w stosunku do zaburzeń siedliska w każdej formie, w tym pożarów, wyrębów, wypasu i zabudowy mieszkaniowej, a poważne przeludnienie jeleni powoduje wymieranie wielu starych kolonii.
Uwaga dla ogrodników
Ogrodnicy nie powinni przesadzać trailing-arbutus z natury ani kupować tego gatunku ze szkółki, ponieważ najprawdopodobniej rośliny przeznaczone do sprzedaży pochodzą z dzikich terenów i zginą w każdym przypadku.
Tekst autorstwa Stanwyna G. Shetlera do broszury Virginia Wildflower of the Year 2001 i zredagowany przez niego na potrzeby sieci.
Zobacz lub pobierz broszurę Trailing-arbutus (PDF)