1 | California Dreamin’
The Mamas and the Papas (1965)
Tytuł i harmonie sugerują słońce i wolność, ale ta piękna piosenka jest niewiarygodnie ponura. Człowiek idzie na spacer w zimowy dzień, liście brązowe, niebo szare. Modli się w kościele, ale to bezcelowe: kaznodzieja „wie, że zostanę”. Najostrzejszy cios zadaje zdanie: „Gdybym jej nie powiedział, mógłbym dziś odejść”. Czego jej nie powiedział – że ją kocha? Niezależnie od powodu, bezpieczeństwo i słońce świecą daleko. Simon & Garfunkel’s A Hazy Shade of Winter, wydany 10 miesięcy później, zawiera „liście są brązowe” jako spiczasty homage.
2 | Famous Blue Raincoat
Leonard Cohen (1971)
Zimowe noce są najzimniejsze, ale są też najciemniejsze. Powolny lament Leonarda Cohena zaczyna się o „czwartej nad ranem, pod koniec grudnia”, od mężczyzny piszącego list. „Nowy Jork jest zimny” – śpiewa Cohen, wspominając o „muzyce na Clinton Street”, rzeczach, które lokator Lower East Side słyszałby w prawdziwym życiu. Potem ton jego bohatera się zmienia: „Teraz żyjesz za nic” – szepcze. Opowieść o skomplikowanym trójkącie miłosnym i śmierci dosłownej lub metaforycznej („mój brat, mój zabójca”), jest to piosenka, której Cohen nigdy nie uważał za skończoną właściwie, mimo że jest jedną z jego największych.
3 | Fifteen Feet of Pure White Snow
Nick Cave and the Bad Seeds (2001)
Ten utwór zaczyna się jak pokręcona historia tajemnicy. Mona i Mary wyszły z domu bez swoich mitenek, a Michael, Matthew i Mark są w ciemności, pomimo 4,572 metrów białego materiału na ziemi. Potem zaczyna się zimno: bohater zaczyna marznąć, na jego kolanach pojawiają się sople, a później mówi lekarzowi, że jest sparaliżowany z powodu braku czucia. Zimno ciała i umysłu są odczuwalnie splecione, podobnie jak cztery lata później na Neighbourhood #1 (Tunnels) Arcade Fire, dzieci przekopujące się przez śnieg, gdy zostawiają płaczących rodziców.
4 | Valley Winter Song
Fountains of Wayne (2003)
Najbardziej znani z lubieżnego hitu Stacy’s Mom z 2003 roku, Fountains of Wayne genialnie piszą o dojrzewaniu, zwłaszcza gdy mieszają to z melancholią. Z tego samego albumu, co ich wielki hit, Welcome Interstate Managers, Valley Winter Song otwiera się na chłopca współczującego dziewczynie tęskniącej za słońcem, gdy pobliska zaśnieżona autostrada dławi się solą. Okazuje się jednak, że to on tak naprawdę cierpi. „Late December/ Can drag a man down”, śpiewa Chris Collingwood swoim wysokim, łamiącym serce głosem, „you feel it deep in your gut”. Więc chłopak pisze Valley Winter Song dla dziewczyny, aby wszystko było jaśniejsze, ale śnieżny smutek otaczający go nigdy tak naprawdę nie topnieje.
5 | Urge For Going
Joni Mitchell (1968)
Wczesna piosenka Mitchell, która jest już oszałamiająco wyrafinowana. Gdy nadchodzi zima – mróz siada na mieście, unosi się na niebie, a potem pożera lato – mężczyzna nabiera ochoty na migrację. Kobieta pozwala mu na to, ale potem sama utknęła. „Wszystko, co zostaje, umiera” – śpiewa – „a wszystko, co żyje, ucieka”. Mitchell spędziła zimę 1964/1965 w mroźnym Toronto, jej dawny chłopak wyjechał do Kalifornii; w lutym urodziła ich dziecko, które później oddała do adopcji. Ta historia sprawia, że wersy takie jak ten wywołują smutny dreszcz: „I’ll pull the blankets up to my chin… and I’ll bolt my wanderings in.”
6 | It May Be Winter Outside (But in My Heart It’s Spring)
Love Unlimited (1971)
Gdy temperatura spada, sięgnij raczej po kochanka niż po sweter. Tak mówi Glodean James wraz ze swoją siostrą, Lindą, i kuzynką Diane – i tak powinna, biorąc pod uwagę, że jej chłopakiem był miłosny kolos Barry White. On również napisał tę piosenkę, dodaje z naciskiem: „On był jedyną osobą, która może sprawić, że moja temperatura wzrośnie”. Drugi brytyjski hit Love Unlimited nastąpił po podobnie pogodnym Walking in the Rain With the One I Love, w którym White wystąpił jako głęboki, zwalisty głos w telefonie Glodean. Jeśli chodzi o podobne odczucia w indie-popowej piosence, Walk Out to Winter Aztec Camera również błyszczy.
7 | Cold Weather Blues
Muddy Waters (1964)
Do stycznia 1964 roku grzmiący, elektryczny blues Muddy’ego Watersa był już znany na całym świecie, ale tutaj przyjął nastrój czasów i poszedł całkowicie w stronę akustyczną. Jego album „Folk Singer” to arcydzieło rozbieranych, nastrojowych dźwięków, a „Cold Weather Blues” sprawia wrażenie szczególnie surowego, skąpego i chłodnego. Jego dziewczyna nie chce przyjść, a „gorąca woda źródlana nie pomoże jej w niczym”, więc postanawia wyjechać gdzieś, „gdzie pogoda pasuje do moich ubrań” (to zdanie pojawi się pięć lat później w Everybody’s Talkin’ Harry’ego Nilssona). Czy on robi jest tantalisingly niejasne, zwłaszcza, że jest „tak zimno na północy, że ptaki ledwo może latać”.
8 | Winter Now
Broadcast (2003)
Zima 2009 roku przyniosła epidemię świńskiej grypy, a piosenkarka-songwriterka Broadcastu Trish Keenan zaraziła się wirusem podczas trasy koncertowej w Australii w 2010 roku. Zmarła na zapalenie płuc w styczniu 2011 roku, w wieku 42 lat, pozostawiając po sobie lśniące dziedzictwo muzyki elektronicznej, w tym ten wspaniały utwór z drugiego albumu Broadcast, Haha Sound. Jej ukochany jest daleko od niej „tam w najgłębszym śniegu”, ale jej serce „czeka w zimie”, i to z radością. Syntezatory i wokale w tle mienią się wokół niej jak świąteczne lampki, pełne radosnego komfortu sezonu. Odpowiednia spuścizna dla gwiazdy, która straciła swoje światło o wiele za wcześnie.
9 | Nowy Rok
Sugababes (2000)
Zimowe długie noce przynoszą czas na refleksję, a oryginalne Sugababes już tęskniły za przeszłością na swoim wspaniałym debiutanckim albumie One Touch. Jest 2.30 nad ranem i Keisha Buchanan zastanawia się „nad tym, jak szybko może minąć rok… czy gdybyśmy zaczęli wszystko od nowa, to naprawdę by się udało?”. Siobhan Donaghy potwierdza, że były kochanek jest zainteresowany: „Chcesz zacząć wszystko od nowa, sprawić, żeby tym razem się udało/ Ale ja nie chcę skończyć czując się daleko od dobra”. Fakt, że chłopak odszedł „rok temu w Boże Narodzenie” sprawia, że wszystko jest bardziej intensywne, podobnie jak wzdychające gitary akustyczne i smutne, tasujące bity piosenki.
10 | Misty
Kate Bush (2011)
Zimna pogoda daje pretekst do miłosnych uniesień, ale romansowanie z bałwanem to już chyba lekka przesada. Nie dla Kate Bush, której okno się otwiera… i to nie Cathy wchodzi, ale ktoś o „śnieżnobiałej twarzy”, kto „kładzie się obok mnie”. Przez całą noc czuje, jak się rozpływa i „topi w mojej dłoni”; to jak „Bałwan” Raymonda Briggsa ze spoconą oceną X. Misty pochodzi z wydanego w 2011 roku albumu Busha 50 Words For Snow, w którego tytułowym utworze Stephen Fry z ekscytacją wymienia wszystkie synonimy: „… terrablizza, whirlissimo, vanilla swarm”. Po tym, uwodzenie bałwanów wydaje się prawie normalne.
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
.
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{{highlightedText}}
- Share on Facebook
- Share on Twitter
- Share via Email
- Share on LinkedIn
- Share on Pinterest
- Share on WhatsApp
- Share on Messenger
.